Tsjaikovskistraat 40 - Pieter Waterdrinker

Waterdrinker geeft er blijk van het leven in de Sovjet Unie goed te kennen. Al was het maar omdat hij uiteindelijk met een Russische trouwde. Het diapositief van deze vertelling is de Russische revolutie van 1917, de opkomst en ondergang van Lenin en niet te vergeten het wrede lot dat de laatste tsaar en zijn familie wachtte. Voortdurend springt Waterdrinker heen en weer tussen 1919, de actualiteit van vandaag en de decennia die aan vandaag vooraf gingen. Met Lenin als de grootste misdadiger die de mensheid ooit gekend heeft. Recensie door Enno Nuy.

Thomas Moore. Biografie - Peter Ackroyd

Wat deze biografie zo knap maakt is dat de auteur Mores reilen en zeilen inbedt in de tijdgeest, de maatschappij en het milieu waarin hij leefde. Ackroyd heeft ook een biografie van Londen geschreven en die kennis komt het boek zeer ten goede. Hij beschrijft op een geloofwaardige en aanstekelijke manier straten, gebouwen, kerken, rituelen, geplogenheden, vetes, intriges en culturele activiteiten waardoor je een samenleving (of beter de top ervan) voor je ogen ziet opdoemen. Recensie door Leo De Haes.

De Duitse oorlog - Nicholas Stargardt

Over de opvattingen en verwachtingen van de Duitse bevolking voor en tijdens de oorlog schreef de Duitse historicus Nicholas Stargardt het indrukwekkende boek De Duitse oorlog met als ondertitel De Tweede Wereldoorlog door de ogen van burgers en soldaten. Nieuw is dat de auteur de militaire ontwikkelingen duidt aan de hand van brieven, dagboeken, kranten en ooggetuigenverslagen, zowel van soldaten als gewone burgers, van christenen als Joden, van overtuigde nazi’s als tegenstanders van het regime. Recensie door Dirk Verhofstadt.

De residentie - Karen Andersen Brower

Nancy Reagan? Een kenau en een verwend nest, en o zo kieskeurig. Ronald, haar man, was dan weer een sympathieke knul. Sympathiek zijn ook de Obama’s, hoewel ze meer dan de Reagans op hun privacy zijn gesteld. Ook de Nixons waren vriendelijk, al gedroegen ze zich vaak formeel. Barbara Bush had een hart van goud. De ‘oude’ Bush was aardiger dan zijn zoon, George W. Bush. De Clintons? Ruziemakers die hun talrijke meningsverschillen royaal van scheldwoorden voorzagen. Recensie door Joseph Pearce.

When Science Encounters the Child - Beatty, Cahan & Grant (ed.)

De wetenschap is in wezen reductionistisch. Als de wetenschap het kind ontmoet, leidt dit onvermijdelijk tot karikaturen. Barbara Beatty, Emily D. Cahan en Julia Grant bundelden een collectie essays waarin de belangrijkste kindbeelden van het Amerika van de twintigste eeuw worden samengevat. Als de kinderen daaraan moeten beantwoorden resten hen aldus de auteurs nog slechts ‘flarden aan autonomie, misschien alleen maar omdat het kind in wezen onkenbaar is’. Recensie door Jelman Haaze.

Ik ben een man en ik voel me daar goed bij - David Van Turnhout

Genderneutraliteit waarbij elke uiting van een geslacht ongewenst is doet denken aan gendercommunisme en kan onmogelijk de oplossing zijn in een open en gezonde samenleving. Geslachten afschaffen of doodzwijgen (zoals sommigen voorstellen) gaat helemaal in tegen het liberaal principe om te kunnen zijn wie je wil. Laat ons geslachten toevoegen in plaats van mannen en vrouwen te laten inboeten. Laat ons situaties vermijden waarin mensen niet meer vrij zijn zich man of vrouw te voelen.

Jan Dumolyn slaakte in De Standaard een noodkreet over het Vlaamse systeem voor onderzoeksfinanciering. Dat was zeer herkenbaar: te lage kansen op financiering van goede ideeën, problematische werkdruk en welzijn, en ontmoediging van belangrijk maar risicovol, of interdisciplinair onderzoek. De nagel op de kop. Maar ook de economische effecten mogen niet onderschat worden: een te groot deel van de schaarse middelen dienen enkel en alleen om het rad van deze rat race gaande te houden.

Voorbij de polarisatie - Gert Jan Geling

Polarisatie hoort bij de politiek, en een beetje polarisatie is zeker niet verkeerd. Het is juist essentieel voor een gezond politiek systeem. Maar polarisatie kan ook te ver gaan. Wanneer de tegenstellingen tussen partijen zo groot en zo scherp worden, en de strijd zo hevig is, kan politieke polarisatie maatschappelijke polarisatie in de hand werken. Hiermee dreigt het politieke en maatschappelijke midden steeds verder uitgehold te worden doordat kiezers in navolging van partijen steeds verder opschuiven naar de flanken.

Onderwijs(be)middelen - Sara de Mulder

Les geven leer je niet aan de hand van een boek maar door effectief voor de klas te staan. Liefst een diverse klas met een heleboel alsjes en datjes, zodat de complexiteit van de job duidelijk is en blijft voor diegene die geacht wordt het personeel in die materie te ondersteunen en te versterken. Ik huiver bij de gedachte aan directeurs zonder pedagogisch inzicht en praktijkervaring, net zozeer als ik als liberaal huiver voor promoties louter op basis van anciënniteit, ambitie of vriendjespolitiek. 

The Insult - Ziad Doueiri

Libanon is een multicultureel land met verschillende godsdiensten, maar ook een land van immigranten. Naast de duizenden Syrische vluchtelingen die het land nu herbergt, nam het vroeger ook al grote aantallen Palestijnen op in vluchtelingenkampen. Een onbenullig incident tussen Toni, een Libanese christen, en Yasser, een Palestijnse vluchteling, leidt tot een zaak van nationaal belang, waarin de Libanese burgeroorlog een schaduw op de hedendaagse maatschappij werpt. 

De religieuze neutraliteit van onze staatsinstellingen - Paul Cliteur

Ik zag dit bordje ‘gebedsruimte voor vrouwen’ voor het eerst op 30 januari 2018 toen ik op zoek was naar het toilet, voorafgaand aan mijn college Grondslagen van de Rechtswetenschap voor de eerstejaars rechtenstudenten. Oh God, nu zie ik het met eigen ogen! staat. Ik wist dat het er moest zijn. Maar goed, erover lezen is toch iets anders dan het met eigen ogen zien. Hier hadden we dus zo’n grondslag van de rechtswetenschap, of liever gezegd de flagrante schending daarvan: de ondermijning van de openbare universiteit door een religieus privilege.

Op de valreep - Tom van Ewijk

Vele essays meanderen en van Ewijk neemt de tijd om zijn verhaal vorm te geven en ze zijn alle zonder uitzondering goed geschreven. En ofschoon de schrijver bij tijd en wijl cynisch dreigt te worden en sombert is hij toch altijd weer op zoek naar een uitweg uit die somberte. En hoewel hij constateert dat er weinig aanleiding is om al te vrolijk te worden van de menselijke soort ontgaat hem tegelijkertijd niet het individu, dat zo vaak wel degelijk aanleiding is tot vreugde, bewondering en liefde. Recensie door Enno Nuy.

Tegen de haat - Carolin Emcke

In dit boek, dat volkomen terecht de Vredesprijs van de Duitse Boekhandel heeft ontvangen, wordt haarfijn, maar tevens uiterst leesbaar en klaar een analyse gemaakt van de steeds verder oprukkende onverdraagzaamheid en haatgevoelens tegenover “die anderen”. Vooreerst beschrijft de auteur hoe wij, vertrekkende vanuit positieve en warme begrippen als liefde, hoop en bezorgdheid heel gemakkelijk, en zonder dat zulks ons initieel plan was, de brug kunnen leggen naar onverdraagzaamheid en zelfs haat.

Pleidooi voor radicalisering - Dyab Abou Jahjah

Ik heb het boek gelezen en kom aan het einde tot de conclusie dat ik niet veel wijzer ben geworden. Want juist als het erop aankomt dat de schrijver ons na de analyse uitlegt welk pad we zouden moeten bewandelen om ons doel te bereiken, laat hij het volledig afweten en verzandt hij in vage beelden waar niets concreets uit af te leiden valt. De analyse is in grote lijnen wel duidelijk. Abou Jahjah onderscheidt twee soorten radicalisering, een constructieve en een destructieve soort. Recensie door Enno Nuy.

Simpler: The Future of Government - Cass Sunstein

Het streven naar een betere en simpele overheid kan op verschillende manieren gebeuren. Een overheid kan streven naar het opleggen van minder regels. Zo wijst Sunstein op het belang van het elimineren of verbeteren van oude regelgevingen die gedeeltelijk of volledig hun doel missen. Maar Sunstein onderlijnt dat een moderne, flexibele en efficiënte overheid ook kan inhouden dat er op bepaalde beleidsdomeinen extra regelgevingen moeten gecreëerd worden. Recensie door Nicky Rogge.

Nacht in de middag - Arthur Koestler

Nacht in de middag gaat over de gevangenschap van Roebasjov, een man van in de vijftig, met een roemrijk verleden in de communistische partij en een belangrijk rol gespeeld heeft in de revolutie. Zijn leven lang heeft hij zich ingezet voor de idealen van het communisme en de Partij. Hij is daarbij over lijken gegaan. Maar nu is no.1 aan de macht (overduidelijk een verwijzing naar Stalin) en diens koers is anders. No.1 heeft geen communistische ideologie, maar alleen grillen en hij duldt geen mensen naast zich. Recensie door Floris van den Berg.

Dat 'andere' liberalisme - Daniël Boomsma

“Zijn wij geestverwanten? De VVD en D66 vinden elkaar niet, zichzelf wel liberaal. Dat geeft te denken.” De twee Nederlandse partijen, die zich allebei erfgenamen noemen van de brede stroming die het liberalisme heet, maar elkaar die erfenis ontzeggen. Die oude en rijke dialoog tussen de twee partijen is een onlosmakelijk onderdeel van de geschiedenis van beide partijen. Het vijftigjarig bestaan van D66 vormt een goede aanleiding om de moeizame relatie tussen de twee partijen wat betreft dat liberalisme nog eens te belichten.

Laten we over migratie praten (en kalm blijven) - Patrick Loobuyck

Zou het kunnen dat als de dames en heren politici de discussie over migratie aanvatten vanuit deze breed gedragen consensus we een kwalitatief beter en genuanceerder migratiedebat krijgen? De opgeklopte tegenstelling van beide kanten is vaak fake. Theo Francken is geen Trump en al zeker geen nazi, Groen en sp.a zijn geen watjes. Alstublieft, stop dat polariserend gekissebis en ga samen op basis van feiten en gedeelde morele principes op zoek naar een nog rechtvaardiger en menselijker migratiebeleid. Plus est en vous.

De harde wet van de creatieve destructie - Paul De Grauwe

De reacties op het nieuws  van de Carrefour afdankingen waren extreem. Aan de ene kant was er de “bloedbad”-reactie; aan de andere kant had je nogal wat analisten, vooral economen, die het als een onvermijdelijke ontwikkeling beschouwden die in de huidige conjunctuur niet eens dramatisch was omdat het afgedankte personeel toch vlot een nieuwe baan zou vinden.  Zoals de 4000 Ford-werknemers dat hadden gedaan zoveel jaar geleden toen de Ford fabrieken in Genk hun deuren sloten. Wie heeft er gelijk?

Naar een kosmopolitisch liberalisme - Lawrence Vanhove en Maarten De Bousser

Liberalen zijn allang niet meer op de links-rechts as te plaatsen. Ze koppen een soepele arbeidsmarkt, een kordaat veiligheidsbeleid, een streven naar maximale sociale mobiliteit, het omarmen van technologische vooruitgang en een ambitieuze buitenlandpolitiek moeiteloos aan elkaar. Toch klinkt deze noodzakelijke stem vandaag in ons land niet luid genoeg. Meer dan ooit is er nood aan liberaal leiderschap. Zowel op Lokaal, Vlaams, Belgisch en Europees niveau liggen er cruciale jaren in het verschiet.