All in Boeken
Michicko Kakuntani beschrijft hoe de rede en het wetenschappelijk onderzoek meer en meer op de achtergrond verdwijnt en zelfs ‘verdacht’ wordt gemaakt. Er wordt doelbewust naar gestreefd om de mensen bang te maken voor externe bedreigingen die op hen afkomen, zoals de migranten, de criminelen, de holibi’s enzovoort. De waarheid bestaat volgens hen niet (meer). Opinies en indrukken worden veel belangrijker geacht dan feiten. De waarheid is blijkbaar relatief. Recensie door Mark Bienstman.
In Theoterrorism v. Freedom of speech (2019) waarschuwt Paul Cliteur voor islamitisch theoterrorisme, dat wil zeggen mensen die het idee aanhangen dat god geweld tegen andersdenkenden goedkeurt en zelfs aanmoedigt. Het gaat met name om islamitisch theoterrorisme hoewel theoterrorisme ook bij andere religies voorkomt, maar die vormen momenteel geen bedreiging voor de sociale veiligheid in dit deel van de wereld. Recensie door Floris van den Berg.
Hoe liberaal was Thorbecke? Staat, rechtspraak, samenleving, economie, wetenschap, religie en cultuur waren voor hem aparte domeinen, die zich op eigen kracht moesten ontwikkelen. Bekend is zijn adagium: ‘Kunst is geen regeringszaak.’ Het wordt in Nederland nog altijd te pas en onpas in discussies geciteerd. Maar hij geloofde niet in volkssoevereiniteit. Hij was weliswaar voor direct kiesrecht, maar alleen voor mensen met kennis van zaken, voor mensen die van de hoed en de rand wisten. Recensie door Leo De Haes.
De Bourgondiërs biedt een even grondige als leerrijke leeservaring. Van Loo bewaart ten allen tijde het overzicht. Dat was trouwens nodig als hij niet wilde wegzakken in het moeras van de constante ontwikkelingen en kenteringen: steden die meer en meer op hun strepen stonden, het individu dat zijn kwaliteiten niet enkel kende maar ook erkend wilde zien, ridderidealen en religieuze oekazen die aan invloed inboetten. Recensie door Joseph Pearce.
Dat oorlogen een traumatische impact hebben op zij die er direct bij betrokken zijn, is voldoende bekend en ruimschoots gedocumenteerd. Dat oud-strijders zich na een oorlog verenigen, niet alleen om gezamenlijk hun trauma te verwerken, maar ook en misschien vooral om erkenning te krijgen voor de door hen geleverde opoffering ten bate van het vaderland is ook vrij universeel. Dus zou je op het eerste zicht niet direct denken dat een thema ‘oud-strijders’ stof voor een vernieuwend inzicht kan zorgen. Recensie door Mark Bienstman.
Religion and the Struggle for European Union biedt een prikkelend nieuw perspectief op Europese integratie, en de belemmeringen op dit gebied, wat veel andere gerenommeerde experts op dit gebied eigen vrijwel negeren: het belang van religie. Toch is de kracht van dit boek ook de zwakte. Geregeld lijkt her erop dat de auteurs proberen vrijwel alle ontwikkelingen uit de geschiedenis van Europese eenwording op de een of andere manier te linken aan het onderwerp religie. Recensie door Gert Jan Geling.
Toen Etienne Vermeersch geboren werd in 1934 waren er 2 miljard mensen, inmiddels zijn we met meer dan 7 miljard, waarvan er minstens één miljard in de diepste ellende leven. Kunnen we ons nog een dergelijke kwantumsprong veroorloven zonder de wereld en haar bewoners letterlijk om zeep te helpen? Vermeersch nam een duidelijk standpunt in. We moeten de overbevolking tegengaan. Dit boek moet gelezen worden door iedereen die het goed meent met onze planeet en haar (toekomstige) bewoners. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Van de Arabische Lente, tot Black Lives Matter en #MeToo, van IS tot de opkomst van Trump, Brexit en politieke correctheid op Amerikaanse universiteitscampussen, allemaal worden ze volgens Fukuyama gedreven door het verlangen naar erkenning van de identiteit. Het is erkenning wat mensen, naast de ratio en verlangen, drijft. Zeker binnen het liberale discours wordt de mens als een rationeel wezen gezien. Identity maakt echter duidelijk dat mensen niet alleen door ratio gedreven worden. Recensie door Gert Jan Geling.
Het boek begint met een eerder anekdotisch verhaal over de verwarring die er ontstond bij de aanduiding van Paus Benedictus XVI: terwijl er witte rook kwam uit de schouw van de Sixtijnse kapel was de klokkenluider, die ergens verder weg in Sint-Pieters zat, en die verondersteld was dit visuele beeld met klokkengeluid te versterken, nog nergens van op de hoogte. Illustratief voor het beeld van een organisatie die niet duidelijk weet wie wat en wanneer zal doen. Recensie door Mark Bienstman.
“Ga rustig slapen, beste mensen, alles is volkomen onwaar en de rest is onder controle.” Zo eindigt de waarschuwing aan het begin van het boek 2084. De schrijver bedoelt evenwel het omgekeerde: dit boek is een waarschuwing, een waarschuwing wat er gebeurt als de islam macht krijgt over een samenleving. Dit boek geeft een afschrikwekkende beschrijving van een totalitair islamitische samenleving waaraan alles wat aan het verleden herinnert is uitgewist. Recensie Floris van den BERG;
Het doel van Dancygier’s onderzoek was te kijken in hoeverre het groeiende aantal moslims in West-Europa een impact heeft op het doen en laten van politieke partijen die deze stemmers binnen willen halen. Hierbij heeft ze naar zowel linkse als rechtse partijen gekeken. De meer linkse partijen zijn meer geneigd om moslims op de kieslijst te zetten. Maar zij kennen ook veel tweestrijd rondom deze groep, waarvan een aanzienlijk deel waarden aanhangt die botsen met enkele belangrijke progressieve uitgangspunten. Recensie door Gert Jan Geling.
Churchill, op basis van zowel zijn politieke als militaire ervaring van tijdens de Eerste Wereldoorlog, was steeds een fervente tegenstander geweest van al wie probeerde een vredesakkoord af te sluiten met Hitler. De geschiedenis zou hem vlug gelijk geven. Het met veel bombarie aangekondigde vredesakkoord tussen Hitler en de toenmalige Britse premier Chamberlain, werd enkele maanden later reeds letterlijk aan flarden geschoten met de inval in Polen,. Recensie door Mark Bienstman.
In zijn Geschiedenis van de Poolse literatuur noemt Czeslaw Milosz De pop van Boleslaw Prus de beste Poolse roman aller tijden. De Nobelprijswinnaar voor Literatuur in 1980 heeft niet enkel recht van spreken, hij heeft het wellicht ook bij het rechte eind. Althans, als je ervan uitgaat dat de 19de-eeuwse realistische roman het summum van de romankunst vertegenwoordigt. In dat geval is De pop inderdaad een magistraal werk. Prus schildert een verbluffend panorama van een samenleving in volle verandering. Recensie door Joseph Pearce.
Peters punt is dat hypocrisie in gelovigen is toe te juichen. Zowel fundamentalisten als progressieve gelovigen kunnen echter hypocriet zijn. En voor fundamentalisten is dat geen plus. Het is hypocriet om de een wel en de ander niet te veroordelen. Wie eenmaal het pad van de hypocrisie bewandelt zakt als snel weg in het moeras. Een vleugje hypocrisie is wellicht onvermijdelijk, maar het is een nobel streven om hypocrisie zoveel mogelijk te vermijden en zelfs te bestrijden. Recensie door Floris van den Berg.
Zijn we erop vooruitgegaan? Of is vooruitgang een bij uitstek westers gekleurd en subjectief begrip? Pinker heeft zijn antwoord klaar: “De meeste mensen verkiezen leven boven dood. Gezondheid boven ziekte. Vrede boven oorlog. Veiligheid boven gevaar. Vrijheid boven onderdrukking. Gelijke rechten boven discriminatie. Kennis boven onwetendheid. Al die dingen kunnen worden gemeten. Als ze zijn toegenomen in de tijd, dan is dat vooruitgang.” Recensie door Mark Bienstman.
Othman heeft geen hoge pet op van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) uit 1948. Deze verklaring ademt de geest van het Westerse individualisme. De utopische verwoording werd door de opstellers met de voeten getreden in de koloniale landen waar zij de baas waren. Mensenrechten kunnen echter niet de basis zijn voor maatschappelijke eenheid, omdat ze voorbij gaan aan de identiteit van burgers. Identiteit kan een ‘tikkende tijdbom’ zijn in de samenleving. Recensie door Jart Voortman.
Dit boek is een bundeling van twaalf voordrachten (lectio magistralis) die de Italiaanse schrijver, taalfilosoof en semioticus Umberto Ecco jaarlijks gaf of zou geven op het beroemde cultuurfestival La Milanesiana tussen 2001 en 2015. Elke lezing is te beschouwen als een op zich staand essay, alhoewel Eco in sommige jaren verder bouwt op zijn vroegere bijdrage(n). De lezer hoeft het boek dus niet in één ruk uit te lezen, hoewel de kwaliteit van wat wordt voorgeschoteld daar ruimschoots toe aanzet. Recensie door Mark Bienstman.
Over Mohammed en het ontstaan van de islam schreef Marcel Hulspas een bijzonder lijvig boek. Wie was Mohammed? Wat was zijn boodschap? En hoe kon de islam zich in zo korte tijd zo enorm verbreiden? De auteurs schetst een genuanceerd beeld van de Profeet en de toenmalige wereld. Aan de hand van islamitische en niet-islamitische bronnen en de oudste biografieën over hem laat Hulspas zien dat Mohammed onderdeel uitmaakte van een brede religieuze hervormingsbeweging in Arabië. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Gisteren overleed de Israëlische schrijver Amos Oz aan kanker. Hij was een van de oprichters van de Israëlische vredesbeweging 'Sjalom Achsjav' en een prominente voorvechter van een twee-staten-oplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict. Amos Oz werd vooral bekend door zijn autobiografie Een verhaal van liefde en duisternis, een van de mooiste boeken in de wereldliteratuur waarmee de auteur een plaats verkreeg in het pantheon van de allergrootsten. Hierna volgt mijn recensie die ik in 2006 schreef.
Volgens Scheffer mogen we niet vergeten dat het hele idee van ‘de wereld één dorp’ in feite slechts voor een heel kleine minderheid van de bevolking een realiteit is. Zelfs hier in onze Westerse wereld speelt voor 80% en meer van de bevolking het leven zich af in een relatief kleine cirkel, nog quasi letterlijk en figuurlijk rond de kerktoren. Dus alles wat veraf ligt, is voor de meesten onbekend en voedt dus gemakkelijk een gevoelen van angst of bedreiging. Recensie door Mark Bienstman.
