Bij elk van die zeven vorsten zien we dat er openlijk of meer bedekt kritiek is van de vorst(en) op de besluiteloosheid van de politici; hun gebrek aan wil om het ‘algemeen belang’ na te streven; de dominantie van de politiek partijen met hun strategische en/of kortzichtige tactische spelletjes. Als rode draad door 190 jaar België zien we enerzijds die politieke verdeeldheid – en in sommige periodes zelfs totale versnippering – en anderzijds de zucht naar een sterke leider (lees: de Koning). Recensie door Mark Bienstman