Schmitt eindigt zijn tekst met Die Zauberflöte, allicht het meest gekende werk van Mozart. Het is muziek die je terugvoert naar de kommerloze kindertijd, een tijd waar je je maar bewust van bent als die eenmaal voorbij is. Voor de auteur verlies je daarbij elke behoefte ‘aan het epateren van idioten, betweters en semi-intellectuelen’. En het geeft je opnieuw vertrouwen en de overtuiging dat een welwillende geest over ons waakt. Die Zauberflöte brengt de macht van de muziek over de menselijke geest tot uitdrukking. Recensie door Dirk Verhofstadt.