Dagboek 1933 is een stevig boek. Niet allen door de omvang, ook door de inhoud. De concurrentie voor beste non-fiction boek in 2025 is scherp. Naast Onvoltooid Verleden. Spanje onder en na Franco van Vincent Scheltiens Ortigosa moet de geactualiseerde versie van Dagboek 1933. Het gevaar van extreemrechts van Dirk Verhofstadt zeker tot de genomineerden behoren. Recensie door Antifascista Siempre.

“Spot niet met je rivalen, weersta de drang om hen uit te dagen en, als je een overwinning op hen behaalt, stel je tevreden met het plezier van het succes, zonder je erop te beroemen in woorden of daden,” aldus Mazarin. Hier doemt voor mij het beeld op van de onbewogen Poetin die een bloemenkrans zou leggen aan het graf van zijn voormalige medestander Prigozjin, terwijl hij verklaart dat die mogelijks onder invloed van drank of drugs was. Recensie door Dirk Verhofstadt.

Sophie en haar broer Hans werden de meest prominente gezichten van Die Weisse Rose, een verzetsgroep in het Derde Rijk die zich richtte op universiteitsstudenten in München. Ze drukten pamfletten en verspreidden deze clandestien door heel Duitsland. Nadat ze betrapt werden, werden ze ondervraagd, stonden ze voor een rechtbank onder leiding van de beruchte nazi-rechter Roland Freisler en werden op 22 februari 1943 met de guillotine geëxecuteerd. Recensie door Gregg Brozeit.

Samenlevingen die openstaan voor nieuwkomers, hebben zich vaak veerkrachtiger, innovatiever en economisch sterker getoond. Van de ambachten en kennis die in de middeleeuwen met migratie meekwamen tot de industriële groei die in de 20ste eeuw mede door arbeidsmigranten mogelijk werd gemaakt – telkens blijkt dat samenleven in diversiteit een bron van vooruitgang kan zijn, mits er in wederzijds respect, gelijke kansen en ontmoeting wordt geïnvesteerd.

Benjamin Constant wordt beschouwd als de grondlegger van de continentale parlementaire democratie. In Principes de politique bepleitte Constant de constitutionele monarchie, het principe van de ministeriële verantwoordelijkheid, en het belang van de individuele vrijheid.  Het was een uitgesproken liberale tekst waarmee hij een systeem verdedigde dat sterk verschilde met de manier waarop Napoleon de jaren voordien had geregeerd.

In haar boek Beter Leven zonder Vrije Wil beargumenteert Farah Focquart dat onze samenleving gebaat is bij redelijke twijfel over het bestaan van vrije wil. Niet om verantwoordelijkheid af te schaffen, maar om ze anders in te vullen. Vrije wil-scepticisme nodigt uit tot een samenleving waarin beleid – van rechtspraak tot gezondheidszorg, van opvoeding tot sociale zekerheid – niet drijft op schuld en schaamte, maar op solidariteit en positieve verwachtingen.

Voor de vele AI-bedrijven die nu overal als paddenstoelen uit de grond schieten, is de fundamentele waarde een geloof dat AI een ongekende revolutie zal teweegbrengen die in de toekomst zal leiden tot ongelooflijk hoge winsten. Vandaag zijn er geen of nauwelijks winsten, maar dat deert de gelovigen niet, want in de toekomst wordt alles anders. En zo zien we in die sector de aandelenkoersen stijgen tot surrealistische niveaus die gedragen worden door dit geloof.