Ik ben geen globetrotter die de landen van de wereld wil afkruisen of iemand met een bucketlist. Wel wil ik natuurervaringen opdoen, een gevoel van eenheid hebben met de natuur, met mijn eigen lichaam, rust en contemplatie, weg van de dagelijkse sleur, het consumentisme en mijn eigen zwakheden. Tesson raakt een gevoelige snaar. Misschien komt het omdat hij ongeveer even oud is als ik. En dat hij wel doet en durft te doen waar ik alleen maar vaag van droomde. Recensie door Floris van den Berg.
Dertien zijn is nog nooit gemakkelijk geweest, maar opgroeien in het sociale mediatijdperk is iets waar de meesten van ons toch aan ontsnapt zijn. Kayla (Elsie Fisher) zit er echter middenin. In haar vlogs, die door niemand bekeken worden, geeft ze vastberaden advies: “Just be yourself!”. Maar wat als gewoon jezelf zijn niet gewoon vanzelf gaat? Regisseur Bo Burnham debuteert met deze ‘Eighth Grade’, maar is lang geen onbekende. Ondanks zijn jeugdige leeftijd van 28 heeft hij er al een carrière als YouTuber op zitten en is hij een getalenteerde stand-up comedian.
De draagkracht van het ecologisch systeem heeft een maximum. De impact die wij mensen op dat systeem hebben neemt toe doordat enerzijds de wereldbevolking schrikbarend blijft groeien en anderzijds de ecologische voetafdruk blijft toenemen. We zitten als mensheid in de Titanic en koersen af op de ijsberg waar wetenschappers ons voor waarschuwen. Ondanks de vele mooie initiatieven en ideeën voor een duurzame wereld zitten we gevangen in een politiek-economisch systeem dat gebaseerd is op uitbuiting van het ecosysteem van planeet Aarde.
De nationale stakingsdag van afgelopen woensdag werd aangekondigd als ongezien. Dat is de boodschap waarmee de vakbonden het nieuwe jaar hebben ingezet. Alweer hangt hiermee in België een sfeer van sociale onvrede waarbij men al te gemakkelijk teruggrijpt naar het stakingswapen. Onvrede uiten kan en mag. Maar belangrijke organisaties zoals de vakbonden moeten meer doen. Ze moeten de economische toekomst mee voorbereiden. Enkel met een fitte en gezonde economische onderbouw kunnen we onze welvaart veiligstellen.
Michicko Kakuntani beschrijft hoe de rede en het wetenschappelijk onderzoek meer en meer op de achtergrond verdwijnt en zelfs ‘verdacht’ wordt gemaakt. Er wordt doelbewust naar gestreefd om de mensen bang te maken voor externe bedreigingen die op hen afkomen, zoals de migranten, de criminelen, de holibi’s enzovoort. De waarheid bestaat volgens hen niet (meer). Opinies en indrukken worden veel belangrijker geacht dan feiten. De waarheid is blijkbaar relatief. Recensie door Mark Bienstman.
In Theoterrorism v. Freedom of speech (2019) waarschuwt Paul Cliteur voor islamitisch theoterrorisme, dat wil zeggen mensen die het idee aanhangen dat god geweld tegen andersdenkenden goedkeurt en zelfs aanmoedigt. Het gaat met name om islamitisch theoterrorisme hoewel theoterrorisme ook bij andere religies voorkomt, maar die vormen momenteel geen bedreiging voor de sociale veiligheid in dit deel van de wereld. Recensie door Floris van den Berg.
Hoe liberaal was Thorbecke? Staat, rechtspraak, samenleving, economie, wetenschap, religie en cultuur waren voor hem aparte domeinen, die zich op eigen kracht moesten ontwikkelen. Bekend is zijn adagium: ‘Kunst is geen regeringszaak.’ Het wordt in Nederland nog altijd te pas en onpas in discussies geciteerd. Maar hij geloofde niet in volkssoevereiniteit. Hij was weliswaar voor direct kiesrecht, maar alleen voor mensen met kennis van zaken, voor mensen die van de hoed en de rand wisten. Recensie door Leo De Haes.
Na zijn succes met het baanbrekende ‘Moonlight’ (2016) heeft Amerikaans regisseur Barry Jenkins besloten om ‘If Beale Street Could Talk’, de novelle van auteur James Baldwin, te verfilmen. Het verhaal focust op Tish en Fonny, twee jeugdvrienden die lovers worden. Hun band wordt echter op de proef gesteld als Fonny – ten onrechte – beschuldigd wordt van verkrachting. Hij wordt achter tralies geplaatst. In de tussentijd komt Fonny erachter dat ze zwanger is. Ze werkt de klok rond om haar geliefde vrij te krijgen voordat hun eerste baby ter wereld komt.
Etienne Vermeersch zou bij het zien van de beelden van de protesterende jongeren vanop zijn ziekbed nog goedkeurend de duim hebben opgestoken. Ik vraag me af wat hij hiermee bedoelde. Zou hij werkelijk hebben geloofd in het welslagen van het hele project? Hij, de personificatie van de rede? Of zou hij hebben genoten van de subtiele retoriek in fijnbesnaarde slogans als ‘Hey Joke, uw tieten zijn nog heter dan ‘t klimaat’? Ik hoop het eerste.
De Bourgondiërs biedt een even grondige als leerrijke leeservaring. Van Loo bewaart ten allen tijde het overzicht. Dat was trouwens nodig als hij niet wilde wegzakken in het moeras van de constante ontwikkelingen en kenteringen: steden die meer en meer op hun strepen stonden, het individu dat zijn kwaliteiten niet enkel kende maar ook erkend wilde zien, ridderidealen en religieuze oekazen die aan invloed inboetten. Recensie door Joseph Pearce.
Dat oorlogen een traumatische impact hebben op zij die er direct bij betrokken zijn, is voldoende bekend en ruimschoots gedocumenteerd. Dat oud-strijders zich na een oorlog verenigen, niet alleen om gezamenlijk hun trauma te verwerken, maar ook en misschien vooral om erkenning te krijgen voor de door hen geleverde opoffering ten bate van het vaderland is ook vrij universeel. Dus zou je op het eerste zicht niet direct denken dat een thema ‘oud-strijders’ stof voor een vernieuwend inzicht kan zorgen. Recensie door Mark Bienstman.
Religion and the Struggle for European Union biedt een prikkelend nieuw perspectief op Europese integratie, en de belemmeringen op dit gebied, wat veel andere gerenommeerde experts op dit gebied eigen vrijwel negeren: het belang van religie. Toch is de kracht van dit boek ook de zwakte. Geregeld lijkt her erop dat de auteurs proberen vrijwel alle ontwikkelingen uit de geschiedenis van Europese eenwording op de een of andere manier te linken aan het onderwerp religie. Recensie door Gert Jan Geling.
Kurt (Tom Schilling) groeit op in Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als hij op de kunstacademie Elisabeth (Paula Beer) ontmoet, worden ze op slag verliefd. Elisabeths vader, Professor Seeband (Sebastian Koch), is niet onder de indruk van Kurt en is hem liever kwijt dan rijk. De twee mannen zijn verbonden door gebeurtenissen uit het verleden. De dubieuze rol die Seeband tijdens de Tweede Wereld Oorlog speelde, achtervolgt hem als een schaduw. Als Kurt zichzelf en de ware kunst ontdekt, heeft dit ook implicaties voor Seeband.
In zijn verpletterende invloed op onze samenleving gedurende de laatste halve eeuw moest Etienne niet veel onderdoen voor Jezus: zijn strenge kritiek op de dogma’s van het christendom en later de islam, zijn pleidooi voor het recht op abortus en voorbehoedsmiddelen, zijn wezenlijke bijdrage aan het milieubewustzijn met De ogen van de panda, zijn ontwerp van een rechtvaardig en humaan terugkeerbeleid voor asielzoekers. En natuurlijk zijn strijd voor het recht op de zelfbeschikking over het eigen leven, waarvan hij vorige week zelf dankbaar gebruik maakte.
Wat hij er nooit bijvertelde verklap ik nu:
Professor Vermeersch was de architect,
de bouwmeester van dat paradijs.
Hij schopte ons een geweten.
Voor hem waren zelfontplooiing, keuzevrijheid en zelfbeschikking een must.
Voor ieder van ons.
Toen Etienne Vermeersch geboren werd in 1934 waren er 2 miljard mensen, inmiddels zijn we met meer dan 7 miljard, waarvan er minstens één miljard in de diepste ellende leven. Kunnen we ons nog een dergelijke kwantumsprong veroorloven zonder de wereld en haar bewoners letterlijk om zeep te helpen? Vermeersch nam een duidelijk standpunt in. We moeten de overbevolking tegengaan. Dit boek moet gelezen worden door iedereen die het goed meent met onze planeet en haar (toekomstige) bewoners. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Van de Arabische Lente, tot Black Lives Matter en #MeToo, van IS tot de opkomst van Trump, Brexit en politieke correctheid op Amerikaanse universiteitscampussen, allemaal worden ze volgens Fukuyama gedreven door het verlangen naar erkenning van de identiteit. Het is erkenning wat mensen, naast de ratio en verlangen, drijft. Zeker binnen het liberale discours wordt de mens als een rationeel wezen gezien. Identity maakt echter duidelijk dat mensen niet alleen door ratio gedreven worden. Recensie door Gert Jan Geling.
Het boek begint met een eerder anekdotisch verhaal over de verwarring die er ontstond bij de aanduiding van Paus Benedictus XVI: terwijl er witte rook kwam uit de schouw van de Sixtijnse kapel was de klokkenluider, die ergens verder weg in Sint-Pieters zat, en die verondersteld was dit visuele beeld met klokkengeluid te versterken, nog nergens van op de hoogte. Illustratief voor het beeld van een organisatie die niet duidelijk weet wie wat en wanneer zal doen. Recensie door Mark Bienstman.
“Ga rustig slapen, beste mensen, alles is volkomen onwaar en de rest is onder controle.” Zo eindigt de waarschuwing aan het begin van het boek 2084. De schrijver bedoelt evenwel het omgekeerde: dit boek is een waarschuwing, een waarschuwing wat er gebeurt als de islam macht krijgt over een samenleving. Dit boek geeft een afschrikwekkende beschrijving van een totalitair islamitische samenleving waaraan alles wat aan het verleden herinnert is uitgewist. Recensie Floris van den BERG;
De Eeuw van de Vrouw. Hoe feminisme ook mannen bevrijdt van Alexander De Croo werd door de Liberales-jury verkozen tot Liberales Boek 2018. De prijsuitreiking vindt plaats in aanwezigheid van de laureaat op donderdag 7 februari 2019 om 20h00 in het Liberaal Archief, Kramersplein 23 te Gent. Daarna volgt een debat tussen de progressieve atheïst Floris van den Berg (auteur van De Olijke Atheïst) en de conservatieve moslim Othman El Hamouchi (auteur van Lastige Waarheden).
