All in Opinie
Misschien is de mens net dat ietsje minder maakbaar dan hij van zichzelf zo graag gelooft. Toch lijkt hij zichzelf behoorlijk goed te kunnen inschatten. Hij weet namelijk van zichzelf dat hij best in staat is om, gevoed door wanhoop of verdriet, over te gaan tot daden die hij middels zijn eigen wetten heeft trachten te verhinderen en die hij achteraf onmogelijk nog moreel verantwoord krijgt. Daarvoor dienen de wetten en de rechtspraak en de onafhankelijkheid daarvan.
De negatieve houding tegenover deze verantwoordelijkheden is bovendien een belemmerende factor voor de emancipatie van de man, die zich onder het juk van stereotype verwachtingen niet zal wagen aan taken die de carrière kunnen schaden. Het tragische is dat mannen die meer zorgtaken opnemen er net wel voor zorgen dat huishoudelijk werk en zorgtaken eerlijker verdeeld raken tussen beide ouders/geslachten. Wat dan weer wèl een sterk emancipatorisch effect heeft op de carrièrekansen van vrouwen met en zonder kinderen.
Vlaanderen dient vervolgens aan de Europese Unie een verzoek tot lidmaatschap in te dienen om zo de VLEXIT ongedaan te maken. Alle 27 lidstaten dienen hiermee akkoord te gaan en liefst zo snel mogelijk, want het economisch kerkhof Vlaanderen ligt dan reeds aan een infuus. Iedereen weet ondertussen dat de EU zeer snel beslissingen neemt…. Hopelijk zal uw (klein)kind terug zonder paspoortcontrole voorbij de Nederlandse grens geraken voor een zonnig dagje Zeeland.
Door het huidig systeem verlaat je als jongvolwassene het leerplichtonderwijs met uitsluitend kennis van de eigen levensbeschouwing. Het gebeurt nauwelijks dat een leerling, althans in het de officiële scholen, de overstap maakt van het ene levensbeschouwelijk vak naar het andere – tenzij dan bij de overgang van lager naar secundair onderwijs. Waarom is het een uitzondering dat een leerling het ene jaar kiest voor katholieke godsdienst om het andere jaar aan te sluiten bij niet-confessionele zedenleer?
Als politiek geëngageerde burger en als jonge mens ben ik het beu dat onze toekomst wordt bepaald op basis van aantrekkelijkheid en draagvlak. Het lijkt bijna zo te zijn alsof reclamebureaus, memes en marketeers de besluitvorming harder stuwen dan de cijfers of de sociale en economische realiteit.
Volgens mij kan je echter niet spreken over een volwaardige democratische rechtsstaat indien de bestuurden weinig of geen vertrouwen hebben in hun bestuurders. Eigenlijk is Baudet niet per definitie anti-elitair, zoals andere populisten. Hij wil niet af van elites, hij wil de huidige elite vervangen door een nieuwe elite naar zijn evenbeeld.
Utopieën hebben in het verleden bewezen dat ze niet deugden en er is geen enkele reden om aan te nemen dat ze in de toekomst wel succesvol zullen zijn. Het is juist waarschijnlijker dat ze zullen leiden tot nieuwe vormen van totalitarisme. De cruciale boodschap van Karl Popper was dan ook dat we de wereld niet kunnen verbeteren door radicale utopieën in te voeren, maar door stap voor stap kleine problemen en ongelijkheden weg te werken
Dit alles is tekenend voor een democratisch systeem waarin het populistische politici mogelijk wordt gemaakt ieder zinnig debat te reduceren tot een toogdiscussie. Waarbij ze met in vitriool gedoopte simplismen, hele groepen tegen elkaar opzetten voor eigen electoraal gewin. Wanneer de overwinning binnen is, schuiven ze hun politieke verantwoordelijkheid af op mensen die tegen wil en dank het puin moeten ruimen.
Het cruciale onderscheid tussen deze ideologieën en het liberalisme is dat de eersten geloofden in de almacht van het collectief: de Partij, de gemeenschap, de ware gelovigen, het volk, het ras. Alleen het liberalisme plaatst het individu boven het collectief. Dat wil niet zeggen dat het liberale individu geheel los zou staan van een collectief. Liberale denkers als John Locke, Adam Smith, Thomas Paine en recenter Karl Popper, John Rawls, Amartya Sen en Martha Nussbaum beweren het tegendeel. Het sociale aspect was en is nog steeds een fundament van het liberale denken.
Met één pennenstreek katapulteerde Hassanal Bolkiah zijn onderdanen, zonder enige vorm van inspraak of verkiezingen weer naar de middeleeuwen. Want ook andere inbreuken op de sharia worden zwaar bestraft. Bij een eerste diefstal bijvoorbeeld, verlies je een hand. Bij de tweede een voet. Wie een minderjarige vertelt dat er naast de Islam ook andere godsdiensten bestaan, riskeert dan weer een publieke geseling. Het is maar een kleine greep uit de lange lijst onmenselijke wetten en straffen die er sinds kort gelden.
Dus zolang het autoverkeer in Brussel zich blijft gedragen als een onwettige bezetter van de openbare ruimte, moet het verzet even onredelijk en overdreven zijn, want dat is het enige wat nog indruk maakt. Daarom pleit ik voor slagbomen bij zebrapaden; in ruil zullen voetgangers af en toe treingeluiden maken. Daarom pleit ik voor airbags die afgaan als iemand achter het stuur zijn gsm opneemt, voor niet af te krabben stickers op ruiten van fout geparkeerde wagens met opschriften als ‘Mijn moeder vindt mij ook een eikel’. Voor afgescheiden fietspaden die tenminste met elkaar verbonden zijn.
Pleitbezorgers voor de leerplichtverlaging werden met de grond gelijk gemaakt, door recent onderzoek aan de UGent... Zijn onderzoeksresultaten zijn te ingewikkeld om in sloganeske verkiezingspropaganda samen te vatten. De term ‘behangpapierkinderen’ kan echter gerust wedijveren met de neologismen van Bart De Wever en legt staalhard een ijskoude realiteit bloot waar de politiek in het algemeen maar liberalen in het bijzonder, niet langer blind voor kunnen blijven…
De Vaticaanse conferentie over de problematiek van het seksueel misbruik in de kerk is de zoveelste slag in het water. Paus Franciscus herhaalde nogmaals dat het toedekken van dergelijke zaken niet langer aanvaardbaar is. Dat is de zoveelste intentie en is too little too late. De paus had al zes jaar de tijd om concrete maatregelen te nemen, maar beperkte zich weer eens tot uitsluitend verontschuldigingen voor het compleet onaanvaardbare gedrag van katholieke geestelijken die gedurende jaren kinderen hebben aangerand en mismeesterd.
In onze samenleving behoort seksualiteit per definitie tot de privésfeer. Het openbare domein wordt geacht niet seksueel getint te zijn. Mensen hebben geen seksuele betrekkingen in deze publieke ruimte. Doet men dit toch dan is dit strafbaar. Wij gebruiken de publieke ruimte om ons te verplaatsen van en naar het werk, om boodschappen te doen en onze vrije tijd in te vullen. Op die momenten zijn wij niet bezig met seksuele driften en lijden wij evenmin onder één of andere oncontroleerbare voortplantingsdrang.
De consensus groeit dat de uitstoot van CO2 wereldwijd zal moeten belast worden willen we de opwarming van de aarde stoppen. Er zijn uiteraard nog vele andere maatregelen nodig maar een essentieel deel van elke klimaatpolitiek moet erin bestaan de rekening te presenteren aan diegenen die verantwoordelijk zijn voor de uitstoot van CO2 en hierdoor grote kosten opleggen aan de hele wereldgemeenschap. Zonder zo een belasting kunnen ze CO2 gratis blijven uitstoten. Zolang de uitstoot gratis blijft levert het vrije marktsysteem geen oplossing.
Hoewel het verbod op de rituele slacht met name een overwinning is voor het secularisme, is het ook een zeer kleine overwinning voor niet-menselijke dieren. We weten niet van alle dieren of zij kunnen lijden. De keuze van de Vlaamse regering om slechts gewervelde dieren te beschermen tegen onbedwelmd slachten komt voort uit het besef dat zij gevoel hebben. Gewervelde dieren hebben een centraal zenuwstelsel en kunnen daardoor lijden.
De draagkracht van het ecologisch systeem heeft een maximum. De impact die wij mensen op dat systeem hebben neemt toe doordat enerzijds de wereldbevolking schrikbarend blijft groeien en anderzijds de ecologische voetafdruk blijft toenemen. We zitten als mensheid in de Titanic en koersen af op de ijsberg waar wetenschappers ons voor waarschuwen. Ondanks de vele mooie initiatieven en ideeën voor een duurzame wereld zitten we gevangen in een politiek-economisch systeem dat gebaseerd is op uitbuiting van het ecosysteem van planeet Aarde.
De nationale stakingsdag van afgelopen woensdag werd aangekondigd als ongezien. Dat is de boodschap waarmee de vakbonden het nieuwe jaar hebben ingezet. Alweer hangt hiermee in België een sfeer van sociale onvrede waarbij men al te gemakkelijk teruggrijpt naar het stakingswapen. Onvrede uiten kan en mag. Maar belangrijke organisaties zoals de vakbonden moeten meer doen. Ze moeten de economische toekomst mee voorbereiden. Enkel met een fitte en gezonde economische onderbouw kunnen we onze welvaart veiligstellen.
Etienne Vermeersch zou bij het zien van de beelden van de protesterende jongeren vanop zijn ziekbed nog goedkeurend de duim hebben opgestoken. Ik vraag me af wat hij hiermee bedoelde. Zou hij werkelijk hebben geloofd in het welslagen van het hele project? Hij, de personificatie van de rede? Of zou hij hebben genoten van de subtiele retoriek in fijnbesnaarde slogans als ‘Hey Joke, uw tieten zijn nog heter dan ‘t klimaat’? Ik hoop het eerste.
