All in Boeken
De Britse journaliste Sarah Helm heeft een uitzonderlijk gedetailleerd en diep ontroerend verslag geschreven van de verschrikkingen in het concentratiekamp Ravensbrück. Naast het bestuderen van schriftelijke verslagen die beschikbaar kwamen na de val van de IJzeren Gordijn, reisde Helm de wereld rond om overlevenden op te sporen en te interviewen. Ze beschrijft de heldhaftigheid, volharding, vastberadenheid en moed van deze vrouwen. Recensie door Nolan Phipps.
"Stel je eens voor hoe het zou zijn om een lichaam zonder angst te bewonen." Dit is een boek over vrijheid, lichamelijke vrijheid om precies te zijn. Wat voor soort vrijheid je hebt, hangt af van wat voor soort lichaam je hebt. Laing bespreekt een reeks denkers die invloed hebben gehad op onze kijk op het lichaam. Ze behandelt kunst, geschiedenis, politiek, psychoanalyse, geweld, seks enz... Het lichaam als gevangenis en als mogelijkheid. Recensie door Paul V.
Erich Maria Remarque laat de verloren generatie van Duitsland zien. Gesneuveld op de slagvelden van Frankrijk, onbegrepen door hun ouders en hun kinderen. De wereld waarin ze geboren werden, was niet de wereld waarin ze stierven, of ze de oorlog nu overleefden of niet. Dit is een verhaal dat het verdient om steeds opnieuw verteld te worden. Opdat we niet vergeten, zullen we hen en wat ze hebben meegemaakt, blijven herdenken. Recensie door Anthony.
De eerste dieren ontstonden meer dan vijfhonderd miljoen jaar geleden, de mens is niet ouder dan tweehonderdduizend jaar. Geneeskunde is niet door de mens ontwikkeld maar door de dieren. We bevinden ons nu in de zesde massa extinctie, dit keer door de mens veroorzaakt. We zien defaunisatie, bosdegradatie en ontbossing, complete teloorgang van biodiversiteit en met het verlies van diersoorten verliezen we ook dokters en kennis van geneeskunde. Recensie door Enno Nuy.
Hoe kon het dat een van de meest geavanceerde en gecultiveerde samenlevingen ter wereld gewillig bezweek voor de heerschappij en deelname van gewone mensen aan het moorddadige naziregime? Dit boek helpt deze vraag uit te leggen, en het is ook boeiend om te lezen omdat het geen droge opsomming van feiten is, maar duikt in de levens van de dorpelingen die zichzelf fatsoenlijk achtten. Recensie door Dirk Verhofstadt.
A Theory of Justice van John Rawls is een mix van academische afstandelijkheid en oprechte passie. Zijn stijl is slaapverwekkend, maar tussen de droge, overgekwalificeerde filosofische taal zitten een paar buitengewoon lyrische passages met een doordachte logica. En het einde is inspirerend en opbeurend. Rawls gelooft in wat hij zegt, en hij slaagt erin om je te overtuigen om je zijn ideeën te overwegen en ze eventueel te moeten herzien. Recensie door Manny Rayner.
Tijdens het lezen van They Thought They Were Free ontdekte ik overeenkomsten tussen de Duitsers van het nazisme en de Amerikanen van het trumpisme. Er bestonden toen, net als nu, verschillende psychologische gedragingen: de behoefte om geaccepteerd te worden door gelijken, de schijnbare teloorgang van de klassenstrijd ten gunste van een gemeenschappelijk doel, en de creatie van een heldenfiguur die ideeën van zelfperfectie belichaamt. Recensie door Daniel Villines.
Distelmans stelt terecht over zijn boek dat het ‘het enige boek in het Nederlands taalgebied is dat de geschiedenis, evolutie, de moeilijkheden, de ethische en praktische vraagstukken van de palliatieve zorg, de patiëntenrechten en euthanasie in België allemaal samen behandelt.’ Distelmans schrijft in zijn zo gekende stijl. Wie hem kent van zijn optredens in de media moet niet veel verbeelding hebben om hem bepaalde geschreven passages te ‘zien zeggen’.
Is moreel gedrag vanzelfsprekend? Hannah Arendt verwerpt het en wijst terecht naar de morele ineenstorting in nazi-Duitsland waar zelfs het gebod ‘Gij zult niet doden’ finaal werd omgekeerd tot ‘Gij zult doden’. Bij morele overwegingen over zijn gedrag kan de mens alleen bij zichzelf te rade gaan. Moreel gedrag heeft niets te maken met gehoorzaamheid aan welke wet dan ook die wordt opgelegd. Misdaden blijven misdaden, ook al worden ze door een regering gewettigd, aldus Arendt. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Alan Kahan begint zijn nieuwe boek, Freedom from Fear: An Incomplete History of Liberalism, met de stelling dat “[l]iberalisme de zoektocht is naar een samenleving waarin niemand bang hoeft te zijn. Vrijheid van angst is de meest fundamentele vrijheid: als we bang zijn, zijn we niet vrij. Dit inzicht vormt de basis van het liberalisme. Recensie door Samuel Gregg.
Menselijke kracht, daar moet het meer om draaien in de politiek, zowel bij burgers als politici. In de praktijk komt die niet altijd tot zijn recht, bijvoorbeeld omdat mensen te veel louter met zichzelf bezig zijn. Politiek hoort niet louter een strijd te zijn. Het gaat om samenwerking vanuit verschillen. Menselijke kracht betekent in de politiek dat men het potentieel van mensen om het goede, het ware en schone te doen op een tastbare manier vormgeeft. Recensie door Edgard Eeckman.
Dit boek van Keyvan Shahbazi leest als een pleidooi voor de liberale democratie, de scheiding van kerk en staat en tegelijk als een waarschuwing voor de toenemende islamisering, die hij zelf als jongere aan den lijve ervaren heeft. De vrijheid die we hebben in het westen heeft een prijs, de bescherming gebeurt niet vanzelf. Zijn we bereid die prijs te betalen, zo vraagt Keyvan Shahbazi zich af. Het is meteen een vraag voor ons als lezer. Recensie door Fons Mariën.
On Liberalism is een inspirerend boek, niet enkel voor liberalen, maar voor al wie streeft naar vrijheid én rechtvaardigheid. Misschien beseft niet iedereen het, maar we hebben het geluk dat we leven in een (alsnog) veilig land, met een goede sociale zekerheid en een gedegen rechtsstaat. We kunnen genieten van onze vrijheid in al zijn aspecten, en dit in tegenstelling tot mensen die leven in illiberale democratieën en autocratieën. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Wie de huidige toestand van de westerse democratieën met de jaren’30 van de vorige eeuw durft te vergelijken, krijgt de wind van voren. In Over tirannie snoert Snyder de mond van deze criticasters. Het zijn naïeve zielen, aldus Snyder, die denken dat de geschiedenis maar één richting uit kan gaan, de richting van meer democratie en meer vrijheid. Ze vergissen zich deerlijk. De geschiedenis van de twintigste eeuw leert ons dat ‘samenlevingen en democratieën kunnen instorten’. Recensie door Joseph Pearce.
Voor het eerst vertoont onze huidige Gouden Eeuw een mondiale structuur die haar veerkrachtiger maakt tegen regionale catastrofes. Of ze ook veerkrachtiger zal blijken te zijn tegen de tsunami van problemen die de afgelopen jaren is toegenomen – klimaatverandering, migratiestromen, de opkomst van autocratische regimes, pandemieën, enzovoort – valt nog te bezien. Johan Norberg is in ieder geval behoorlijk optimistisch. Recensie door Urban.
Thomas Mann is geen gemakkelijke schrijver. Zijn teksten zijn soms erg gesloten en ontoegankelijk. Niet al zijn associaties zijn even goed te volgen. Dat neemt niet weg dat hij uiteindelijk goed zag waar het met Duitsland in de jaren dertig heenging en wij doen er verstandig aan zijn woorden ter harte te nemen, want heden ten dage zijn ze nog net zo van kracht als destijds in 1938! Recensie door Enno Nuy.
In Identity and Violence legt de Indische Nobelprijswinnaar Amartya Sen de link tussen identitair groepsdenken en geweld. Mensen zijn volgens hem niet lid van één bepaalde groep en hebben niet één specifieke en vastomlijnde identiteit. De opdeling en opsluiting van mensen in één specifieke identiteit leidt tot gevoelens van meerderwaardigheid. Elke mens kent een mozaïek van identiteiten, een visie die ingaat tegen religieuze fanatici en extreemrechtse politici. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Voor al die mensen die gelovig zijn en vertrouwen op een hiernamaals mag je hopen dat er voor perverse en misdadige dictators geen plaats is in de hemel of het voorgeborchte. Wij gewone stervelingen kunnen ons niets voorstellen bij het leven van een gevangene in de goelags van deze wereld. Hoe je leven onder zulke afschuwelijke omstandigheden vol te houden? Zul je ooit nog vrij zijn? Recensie door Enno Nuy.
Het boek staat vol verhelderende historische feiten die laten zien hoe beschavingen door de geschiedenis heen vooruitgang hebben geboekt dankzij hun bereidheid om open te zijn. Om handel te drijven met buitenlanders, om excentriekelingen te accepteren, om nieuwe dingen te proberen. En hoe de ondergang altijd is aangekondigd door angstige en oncreatieve autoritairen. Recensie door Nicholas Woode-Smith.
De Zwenking is een meesterlijk boek over moedige mannen en vrouwen die al lang voor Kant het principe Sapere Aude toepasten. Stephen Greenblatt slaagt erin om de lezer inzicht te geven van het obscurantisme enerzijds en de opmars van de moderniteit anderzijds in die bijzondere periode van de Renaissance. Al blijft de vraag hoeveel wijsheid en kennis van de oude Grieken en Romeinen wél finaal verdwenen is. Recensie door Dirk Verhofstadt.
