Ik snap heel goed dat het label fascisme onlosmakelijk verbonden is met de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust en de term daarom alarmistisch gevonden wordt. En ik geef toe dat elke fascist zondermeer verbleekt in vergelijking met Adolf Hitler. Fascisme gedijt echter bij de normalisering van wat voorheen extremistisch was. Elke waarschuwing daartegen wordt door hun aanhangers weggezet als overdreven alarmistisch. Maar ik ben liever alarmistisch dan te laat.

Met de expliciet nationalistische en nativistische richting, breekt de VS radicaal met de multilaterale aanpak die sinds 1945 de Amerikaanse politiek heeft geleid. De minachting voor liberale waarden neemt alle illusies over de huidige staat van de trans-Atlantische alliantie weg en maakt duidelijk dat Trump alleen aan de zijde van Europa zal staan als het zijn MAGA-ideologie (Make America Great Again) volledig omarmt – of liever gezegd, de Europese variant ervan: Make Europe White Again.

De kernboodschap van Morin luidt dat de geschiedenis geen lineair, voorspelbaar traject volgt, maar een chaotisch proces is waarin ondenkbare en onvoorziene gebeurtenissen een cruciale rol spelen. Hij bekritiseert ons aangeboren verlangen naar zekerheid en benadrukt de noodzaak om het onverwachte te integreren in ons denken over de toekomst. Door te leren van het verleden kunnen we beter voorbereid zijn op de onzekerheden van morgen. Recensie door Marc De Bock.

Dagboek 1933 is een stevig boek. Niet allen door de omvang, ook door de inhoud. De concurrentie voor beste non-fiction boek in 2025 is scherp. Naast Onvoltooid Verleden. Spanje onder en na Franco van Vincent Scheltiens Ortigosa moet de geactualiseerde versie van Dagboek 1933. Het gevaar van extreemrechts van Dirk Verhofstadt zeker tot de genomineerden behoren. Recensie door Antifascista Siempre.

“Spot niet met je rivalen, weersta de drang om hen uit te dagen en, als je een overwinning op hen behaalt, stel je tevreden met het plezier van het succes, zonder je erop te beroemen in woorden of daden,” aldus Mazarin. Hier doemt voor mij het beeld op van de onbewogen Poetin die een bloemenkrans zou leggen aan het graf van zijn voormalige medestander Prigozjin, terwijl hij verklaart dat die mogelijks onder invloed van drank of drugs was. Recensie door Dirk Verhofstadt.

Sophie en haar broer Hans werden de meest prominente gezichten van Die Weisse Rose, een verzetsgroep in het Derde Rijk die zich richtte op universiteitsstudenten in München. Ze drukten pamfletten en verspreidden deze clandestien door heel Duitsland. Nadat ze betrapt werden, werden ze ondervraagd, stonden ze voor een rechtbank onder leiding van de beruchte nazi-rechter Roland Freisler en werden op 22 februari 1943 met de guillotine geëxecuteerd. Recensie door Gregg Brozeit.

Samenlevingen die openstaan voor nieuwkomers, hebben zich vaak veerkrachtiger, innovatiever en economisch sterker getoond. Van de ambachten en kennis die in de middeleeuwen met migratie meekwamen tot de industriële groei die in de 20ste eeuw mede door arbeidsmigranten mogelijk werd gemaakt – telkens blijkt dat samenleven in diversiteit een bron van vooruitgang kan zijn, mits er in wederzijds respect, gelijke kansen en ontmoeting wordt geïnvesteerd.