"Significant deel van Bilzengemeenschap danste na aanslag" - Aimé Schrauwen

"Significant deel van Bilzengemeenschap danste na aanslag" - Aimé Schrauwen

"Extreem rechtse terroristen kunnen we oppakken, uit de samenleving verwijderen. Maar zij zijn slechts een puist. Daaronder zit een veel moeilijker te behandelen kanker. We kunnen dat aan. Maar niet van vandaag op morgen." - vrije interpretatie naar Jan Jambon*

Even alle bullshit aan de kant, pardon my french, maar waar zijn wij verdorie eigenlijk mee bezig?
We creëeren een discours waarbij mensen zich geroepen voelen om asielcentra in lichterlaaie te zetten. Hoe gek dat op zich mag zijn, dat zou u met veel moeite nog door de vingers kunnen zien.

Wat onmogelijk te negeren valt zijn de slogans die de brand vergezellen en die ook mooi bleven hangen en de uitroepen die de mensen uitbrachten ten tijde van de brand "laat het gewoon branden, nest vieze bruine kippen laat ze branden”(sic)

Los van het feit dat dit mij doet walgen, beangstigt het mij ook. We zijn er als maatschappij dus in geslaagd om een hele groep mensen zo ver te ontmenselijken dat er zélfs een vreugde dansje van af kan. Hoog tijd voor de handrem dus!

Het zou misschien eens niet slecht zijn om hier een grootschalig onderzoek naar te starten, al was het maar om een groot deel van de bevolking te bewijzen dat we dit niet als 'het nieuwe normaal' aanvaarden. Ik zou zelfs durven zeggen dat indien er hiertegen niets wordt ondernomen men schuldig verzuim pleegt, schuldig verzuim omdat men weet dat dit niet langer kan worden doodgezwegen, dit is de soort kanker die een gehele maatschappij verziekt, de soort kanker die verder blijft woekeren.

'Don't think of an elephant' is tegenwoordig de gangbare voorzichtige appeasement politiek.
Wel, als de olifant in de porseleinen kast zit dan sleur je die best buiten zodat de schade niet groter wordt. Het is niet langer meer een regulier wij/zij discours, het is een discours dat uitmondt in daden, in verhitting, in collectief verlies door de wandaden van een enkeling.

Vandaag zijn het de vluchtelingen, morgen is het de allochtoon, overmorgen de kleurling en vanaf dan is het gewoon de ander.. we weten waartoe dat hellend vlak leidt.
Misschien is het eens tijd om de kop uit het zand te halen, even weg te kijken van al die politieke agenda's en onderhandelingen en er voor te zorgen dat het land zichzelf niet uit elkaar scheurt.

Onze onderbuik blijkt ziek te zijn en het blijkt niet van voorbijgaande aard te zijn, hoog tijd om de openbare sloophamer te vervangen door de maatschappijchirurg.
Sommige zaken màg je niet minimaliseren, sommige zaken moet je aanpakken voordat het te laat is.
Dit is zo'n moment.

Eén van de kerntaken van de staat bestaat er in om de burgers te beschermen tegen elkaars misdadig gedrag, wanneer de staat daar niet in slaagt, wat is dan haar verder nut? Als men hier niet adequaat en met de nodige serieux mee omspringt dan zal dit er toe leiden dat bange mensen zich uiteindelijk zélf organiseren, dan is de polarisatie compleet.

Ons land is politiek instabiel, economisch ligt het stil; politie, het leger, de zorg en de hulpdiensten zitten op hun tandvlees, de mensen zijn het beu en blijkbaar zijn de mensen elkaar beu. Als er niet snel ingezet wordt op maatschappelijke ontmijning, dan maakt het helemaal niet meer uit wie er in de regering zit, want dan is er geen land meer om te leiden.

Beste regerings-en partijleiders,
Adress the elephant in the room

Positieve eindnoot:
Zondag na de match van Royal Antwerp F.C zag ik een zwaar beschonken ‘Antwerp Casual’ het gesprek aangaan met een moslima. Tot mijn grote verbazing begon de man excuserend met: 'Jullie denken zeker dat wij allemaal racisten zijn, dat is ni ge moe me geloven!' 'We vinden jullie gewoon wat vreemd dus alejah snapte,'(sic)  Waarop het gesprek schijnbaar positief verder ging,  waarna de dame in kwestie een uitleg startte over de hoofddoek en het leven in België, zij duidelijk verbaasd, hij duidelijk verbaasd en daarna samen zichtbaar verder sprekend over 'de hel van Deurne Noord'.
Beide bleken het goed met elkaar te vinden.
Extreem verschillen en toch samenleven, het kan dus wel.

Aimé Schrauwen is hoofdredacteur LVSV Antwerpen en kandidaat provinciaal voorzitter jong vld Antwerpen.

Print Friendly and PDF
Als het individu niet bestond, zouden we het moeten uitvinden - Sarah Menu

Als het individu niet bestond, zouden we het moeten uitvinden - Sarah Menu

Enkele bedenkingen rond vrouwendag - Sara De Mulder

Enkele bedenkingen rond vrouwendag - Sara De Mulder