Commissaris C., je vous accuse - Aimé Schrauwen

Over het België na Corona en 'a point of no return'

“Ook als de aanwezigen weigeren om de deur te openen, kan de politie optreden zonder daarvoor een huiszoekingsbevel te moeten aanvragen. Wij hebben altijd een stormram bij"

Dat waren de woorden van politiecommissaris C. in verband met het binnenvallen van onze huizen.

Wel, beste ‘vriend’

Val maar met de deur in huis, de voordeur wordt nu toch niet zo vaak gebruikt. We hebben daar natuurlijk ook samen zeer bewust voor gekozen. We worden uiteraard allemaal verdacht als burgers en we kunnen uiteraard zelf geen enkele risico-inschatting maken. Door ziekte besmet en hysterisch als we zijn, plant een significant deel van de burgers natuurlijk een virale staatsgreep vanuit hun zetel, geradicaliseerd en bewapend met droge hoest en een speekselkanon. Daarom ook dat onze vrienden van de politie ons als vanzelfsprekend beter moeten kunnen controleren.

Waarom niet hé?

We zijn dan ook ontzettend blij dat ‘de arm der wet’ ons zo goed wil beschermen. Hopelijk volgen ze dan het advies van de Privacycommissie op, daar werd toch ook zeer plichtsgetrouw naar geluisterd toen ‘vadertje staat’ onze vingerafdrukken wilde? Anders kan men nog altijd raad vragen aan de antiradicalisering-commissie die nu voorgezeten zal worden door het Vlaams Belang. Mensen kunnen namelijk nogal eens radicaal reageren als je zomaar hun huis binnenvalt mét stormram. Naar het schijnt blijkt dat al helemaal zo te zijn als het eigen huis de laatste toevluchtsoord is in tijde van isolement en crisis. Naar beide commissies heeft men ook altijd zeer goed geluisterd, dat kan dus ook niet anders dan perfect verlopen.

Goed om weten dat we geen enkele reden hebben om dit problematisch te vinden. Van avondklokken, rondspiedende drones met warmtecamera's of gasmaskerdragende arrestatieteams is er dan ook geen sprake. Er is geen samenscholingsverbod en er zijn geen disproportioneel ‘zware straffen’ op hoesten en niezen. Wie orwelliaanse nachtmerries heeft, is uiteraard enkel angstig door de coronacrisis. Wie niets verkeerd doet, heeft niets te verbergen en niets te vrezen uiteraard.

Wat mogen we toch blij zijn dat we zo'n stabiele ‘checks and balances’ hebben en dat we beschikken over een zeer wakend en transparant politieapparaat. We kunnen dan ook niet anders dan blij zijn met het feit dat onze veiligheid en vrijheid zo goed gegarandeerd wordt. Mooi om weten dat België nooit zal verglijden tot een politiestaat. Wat slaapt een mens toch rustig tegenwoordig, zo blind vertrouwend op de staat, de warmte van het eigen isolement opzoekend. Of schieten we toch soms ‘s nachts wakker door heel dit gebeuren?

Genoeg sarcasme.

Het zou grappig zijn, mocht het niet zo’n ontzettend serieuze zaak zijn.

Vele zijn het vergeten, maar eigenlijk is uw huis uw kasteel. Niemand hoeft daar binnen te treden zonder toestemming, ongeacht de kwaliteit van de stormram. Beste politie, als onze gezamenlijke vriend zijnde, laat onze voordeur intact. Nog belangrijker: blijf van de grondwet en grondrechten af en hou uw collega’s op het rechte pad want zonder die grondwet en die grondrechten vervallen wij in een politiestaat. Daar is Commissaris C. misschien fan van, maar wij gunnen hem én de veiligheidsdiensten in het algemeen het vermoeden van onschuld. U bent altijd onschuldig tot het tegendeel bewezen is, niet waar?

Beseft u wel, Commissaris C. hoe zwaar uw misstap is? We leven in tijden van crisis: mensen isoleren zichzelf braafjes thuis, dat is niet zonder gevolgen. Er leeft paniek, onzekerheid en mensen zijn op zoek naar houvast. Vanuit isolement moet men nu blind vertrouwen op diezelfde staat. Men moet nu blind vertrouwen op u, politie, mijn vriend. Het is in die situatie dat uw uitspraken bewijzen dat het vertrouwen niet wederzijds is, dat u ons huis niet zal respecteren zoals wij het uwe dienen te respecteren.

Wel, beste Commissaris C.,

Het gaat mij niet om uw figuur of persoon, het gaat mij om het instituut, om wat u behoort te belichamen als arm der wet. Zonder toestemming of huiszoekingsbevel komen jullie niet in mijn huis en al zeker niet in dat van mijn buren. Blijft u maar braaf buiten, dan blijven wij braaf binnen!

Hierbij is wat nuance wel op zijn plaats:

‘Uitzonderlijke maatregelen vragen om uitzonderlijke situaties: ‘het omgekeerde is ook waar.’

Wij zitten in isolement als maatregel en omwille van de uitzonderlijkheid. In uw huis doen wat je zelf wil, is géén uitzonderlijkheid. Daarom ook dat de ander daarover niet kan spreken alsof hij een bepaald recht zou hebben, als ware het natuurlijk om onze deur open te breken. Dit mag enkel in uitzonderlijke omstandigheden die bepaald worden door een rechter, zodat men het niet uit eigen overweging zou beginnen toepassen. Niet omdat we de politie niet vertrouwen maar zodat wij ten allen tijde mogen vertrouwen op de uitzonderlijkheid en onze warme persoonlijke veiligheid.

Nu, beste politieagenten, verzorgers, medisch personeel, regeringsleden, logistieke verantwoordelijken, hardwerkende bevoorraders en brave burgers thuis: dit is geen muiterij, dit is geen persoonlijke aanval. Dit is gewoon een vaststelling. Met zo'n ontregeld kompas vaart ons schip recht op de ijsberg af.

Terwijl ‘legale huisvredebreuk’ en ‘huiszoekingen zonder bevel’ misschien nu wel van pas kunnen komen om grote lockdown-parties of andere uitzonderlijke situaties te bedwingen, moeten we er ook écht volledig tegen zijn. Ja, we moeten ons zelfs verzetten en ingrijpen. Dit soort vrijheden mogen we gewoon NIET opgeven, al zijn er mensen die de wet overtreden. Want die vrijheden krijgen we gewoon nooit meer terug, dat leren ons de gebeurtenissen uit de recente geschiedenis.

Het is niet omdat er een paar onverantwoorde feestende asocialen zijn dat we allemaal maar met onze grondrechten in de uitverkoop moeten gaan staan.

Genoeg retoriek. Wat vragen wij concreet?

Als mens, bezorgd om onze huidige vrijheid en het België waarin we wakker zullen worden na deze crisis, vragen wij, met spijt in het hart, om een onderzoek van het Comité P omtrent Commissaris C. Wij hopen vurig dat hij op non-actief gezet wordt tijdens de duur van deze crisis. Op die manier zal Commissaris C. zich bewust worden van zijn misstap en uitgroeien tot hét boegbeeld van de bescherming van onze grondrechten. Een symbool van een verandering ten goede.

Zij die zonder enige schroom in tijden van crisis de fundamenten van onze rechtstaat als verwaarloosbaar beschouwen, kunnen niet worden verwacht om duurzaam in te staan voor onze veiligheid en vrijheid. Dit omdat men anders letterlijk doorheen ons maatschappelijk weefsel breekt en de machtsbalans verstoort. En dan beste vrienden, dat weten we allemaal, dan komt de lelijke kant van de mens het hardst naar voor.

Ook de corona-kern van de noodregering, die per volmacht regeert, treft schuld. Deze regering opent door haar nieuwe GAS-regeling de doos van Pandora want de scheiding der machten is nu compleet verdwenen.  Was ik niet per definitie optimistisch en hoopvol, ik zou nu beven. Beven. Niet uit angst voor het nu, maar uit schrik voor het toekomstig verlies van wat we nu allen wensen: vrij zijn, onder de zon en bij elkaar.

Nee. Ook na de coronacrisis zal er altijd een vrij België zijn. Maar slechts op een voorwaarde. Dat we nu samen waakzaam blijven.

Zij, die zonder enige schroom mijn grondrechten en die van ons allen schenden … je les accuse!

Quis custodiet ipsos custodes?

Wie bewaakt de bewakers?

Hoogachtend,

De bezorgdheid over het België van morgen.