AI, brenger van geluk of een Trojaans paard? – Enno Nuy
We lezen in de krant dat Trump het AI Action Plan heeft ondertekend. De Verenigde Staten moeten verzekerd zijn en blijven van hun wereldwijde dominantie op het gebied van de Artificial Intelligence. Voor hem is dat een zaak van nationale veiligheid. Amerikaanse waarden en totale vrijheid van meningsuiting moeten centraal staan. AI-modellen moeten volgens Trump vrij zijn van ideologische vooringenomenheid. Hij bedoelt te zeggen dat die moet worden vervangen door zijn persoonlijke vooringenomenheid. Trump kent drie grote vijanden: links, woke en China. Over de vooringenomenheid van het AI-systeem van Musk, dat hard core antisemitisch is en Hitler verheerlijkt, maken Trump en de zijnen zich aanzienlijk minder druk.
AI is niet te stoppen, de geest is uit de fles en die krijg je nooit meer terug op zijn plaats. Waar de EU zich ten minste nog enigszins richt op regulering, laten de Amerikanen iedere voorzichtigheid volledig varen. We moeten ons geen illusies maken over wie deze strijd gaat winnen. Tijd in ieder geval om toch nog eens even stil te blijven staan bij het ontstaan van Artificial Intelligence. Vandaar dit essay. Wat is het, waar gaat het over, zijn er naast kansen ook bedreigingen en hoeveel kost het eigenlijk in termen van euro’s of dollars maar zeker ook in termen van energie?
Aangezien het essay in zijn oorspronkelijke vorm een behoorlijke omvang heeft beperk ik me hier tot een korte samenvatting en de conclusies. Aan het einde van deze tekst toon ik u waar u het essay en de bijlage kunt vinden.
Samenvatting
We maken een onderscheid tussen AI (technologieën die machines in staat stellen taken uit te voeren waarvoor normaal menselijke intelligentie nodig is) en generatieve AI (een vorm van AI die nieuwe inhoud kan generen in plaats van alleen bestaande informatie te analysereen).
Regulering is van het grootste belang voor de veiligheid van alle burgers ter wereld. Zonder regulering is AI uiteindelijk in staat om gewone mensen tot de nieuwe slaven te maken. Met de komst van Trump is regulering in de VS niet langer aan de orde. In de EU wordt wel regulering ontwikkeld maar ook daar wordt de bestaande wetgeving fors bekritiseerd. Een van de belangrijkste punten van kritiek is het gegeven dat de AI-ontwikkelaars geen openheid betrachten inzake hun algoritmes: hoe komen die tot stand, welke datasets worden gebruikt, hoe wordt discriminatie vermeden, welke vooroordelen krijgen de ruimte?
Het is niet zozeer de vraag wat we allemaal kunnen maar veeleer of we alles wat we kunnen ook daadwerkelijk moeten doen. Wat de mens bedenkt, kan hij realiseren. Maar als we niet bijtijds bedenken of we daarmee ook een wenselijke weg inslaan hebben we voor we het weten een Paard van Troje binnengehaald. Zo kregen we de atoombom, zo werd er gekloond en voor we het weten hebben we een doldwaze uitvoering van geo-engineering omdat we het niet op kunnen brengen ons eigen verwoestende gedrag aan te passen. Als we geen regulering op het terrein van AI toelaten, zullen we voor we het weten overvleugeld worden door generatieve AI en autonome wapensystemen.
De AI-sector kan zich verheugen in enorme publieke investeringen. In de VS gaat het om 11 tot 32 miljard dollar per jaar, in de EU om 1 tot 10 miljard Euro per jaar en in China 50 tot 70 miljard cumulatief. Deze staatssteun wordt verstrekt terwijl de AI-bedrijven op termijn extreem winstgevend zijn en daarnaast ook nog eens substantiële politieke invloed en daarmee macht verwerven. Het risico bestaat dat de machthebbers zich zullen verzekeren van de steun van AI om hun machtspositie te consolideren en zodoende hun burgers definitief tot moderne slaven te maken. De AI-leiders van vandaag zijn niet alleen techneuten of ondernemers — ze zijn invloedrijke politieke actoren. Ze vormen wetgeving, beïnvloeden de media, onderhandelen met regeringen en controleren infrastructuur. Deze macht is grotendeels ongecontroleerd, ondoorzichtig en geconcentreerd — en dat roept fundamentele vragen op over democratie, gelijkheid en technologische autonomie.
De VS is momenteel het meest succesvol qua innovatie, economische kracht en wereldwijde impact, maar kent risico’s qua duurzaamheid, sociale ongelijkheid en monopolievorming. De EU is het meest duurzaam en ethisch gefundeerd, maar staat technologisch en economisch op achterstand. China is strategisch autonoom en snel, maar dit gaat wel ten koste van mensenrechten, privacy en mondiale acceptatie.
AI vergt dermate veel energie dat per jaar op zeer korte termijn de totale productie aan zonne-energie of ruim 85 procent van de wereldwijde windenergie zal opslurpen. Daardoor zal energiestress ontstaan en het grote risico is dat landen terug zullen grijpen op fossiele energie om hun bodemloze AI-behoefte te kunnen bevredigen. Ook zal er druk op de energie-infrastructuur ontstaan, zullen er stroomtekorten komen en zal zich steeds vaker netoverbelasting gaan voordoen.
Mijn persoonlijke conclusie is dat AI zonder deugdelijke regulering een levensgevaarlijk wapen in de handen van kwaadwillende machthebbers zal worden.
Het essay kent de volgende hoofdstukindeling:
Hoofdstuk 1 Samenvatting en conclusies
Hoofdstuk 2 De mensen die het bedachten en de mensen die het doen
Hoofdstuk 3 De definities
Hoofdstuk 4 Is regulering gewenst?
Hoofdstuk 5 Techniek versus ethiek
Hoofdstuk 6 Hoe GROK en Musk volledig ontpoorden
Hoofdstuk 7 Het AI Action Plan van Trump
Hoofdstuk 8 De geldstromen
Hoofdstuk 9 Over macht
Hoofdstuk 10 De energieconsumptie van AI
Bijlage 1 Enkele showcases
Bijlage 2 AI smoelenboek
U vindt het essay door op de bijgaande link te klikken: https://ennonuy.com/essays-en-artikelen/ai-artificial-intelligence-brenger-van-geluk-of-een-trojaans-paard-door-enno-nuy/
Enno Nuy
De auteur is ondernemer en recensent.
