All tagged Trump
Hoewel dit boek in 1994 werd gepubliceerd en daarom niets bevat over het uitgebreide onderzoek dat sindsdien is verricht, is het nog steeds ongelooflijk waardevol en blijven de bibliografieën relevant en nuttig. De verkiezing van Donald Trump was voor mij aanleiding om het op mijn nachtkastje te leggen. De belangrijkste les die ik eruit heb getrokken, is dat we onze eigen belangen aan de kant moeten zetten en vroeg moeten samenwerken om het verzet vol te houden. Recensie door Gregg Brozeit.
Met de expliciet nationalistische en nativistische richting, breekt de VS radicaal met de multilaterale aanpak die sinds 1945 de Amerikaanse politiek heeft geleid. De minachting voor liberale waarden neemt alle illusies over de huidige staat van de trans-Atlantische alliantie weg en maakt duidelijk dat Trump alleen aan de zijde van Europa zal staan als het zijn MAGA-ideologie (Make America Great Again) volledig omarmt – of liever gezegd, de Europese variant ervan: Make Europe White Again.
“Spot niet met je rivalen, weersta de drang om hen uit te dagen en, als je een overwinning op hen behaalt, stel je tevreden met het plezier van het succes, zonder je erop te beroemen in woorden of daden,” aldus Mazarin. Hier doemt voor mij het beeld op van de onbewogen Poetin die een bloemenkrans zou leggen aan het graf van zijn voormalige medestander Prigozjin, terwijl hij verklaart dat die mogelijks onder invloed van drank of drugs was. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Drie jaar na Dagboek 1933 verschijnt een herziene herdruk waarin de Vlaamse filosoof en publicist Dirk Verhofstadt waarschuwt dat het gevaar dichterbij is gekomen dan hij toen kon vermoeden. Met Donald Trump opnieuw in het Witte Huis ziet hij hoe democratische instituties verzwakken, autoritaire reflexen toenemen en parallellen met de jaren dertig steeds zichtbaarder worden. Het is nu menens. Interview door Ewout Klei.
Democratische instituties wankelen niet omdat één leider ze bedreigt, maar omdat samenlevingen weigeren eendrachtig op te treden tegen autoritaire tendensen, polarisatie en de normalisering van minachting voor de rechtsstaat en de persvrijheid. Critici signaleren dergelijke tendensen bij hedendaagse politieke figuren zoals onder meer Donald Trump, Vladimir Poetin, Nayib Bukele, Daniel Ortega, Recep Tayyip Erdoğan en Viktor Orbán.
Rusland probeert al tien jaar Europa en Amerika te verdelen, de NAVO te ondermijnen en de trans-Atlantische alliantie te verzwakken. Dit vredesplan, indien aangenomen, zal dat doel bereiken. Er bestaat een lange traditie van grootmachten in Europa die deals sluiten over de hoofden van kleinere landen heen, wat tot verschrikkelijk lijden heeft geleid. Het Molotov-Ribbentroppact bracht ons de Tweede Wereldoorlog. De overeenkomst van Jalta gaf ons de Koude Oorlog. Het Witkoff-Dmitrievpact, als het standhoudt, past perfect in die traditie.
Het was ooit gebruikelijk om te spreken van een "liberale internationale orde". Die tijd is duidelijk voorbij. We zijn een nieuw tijdperk van wereldwijde wanorde ingegaan. Het was duidelijk dat de gestage opkomst van China en andere opkomende economieën altijd een uitdaging zou vormen voor de regels die de westerse mogendheden na de Tweede Wereldoorlog hadden afgesproken. Maar de beslissende factor in de teloorgang van de liberale internationale orde is dat de VS ze heeft verlaten.
Extreemrechts verklaarde dat de stemming in het Europees Parlement op donderdag 13 november 2025, een historische dag was voor de Europese bedrijven en voor de democratie. Met de val van het cordon sanitaire is een meerderheid aan de rechterzijde van het politieke spectrum erin geslaagd de Green Deal-wetgeving in sterke mate te verzwakken. Schandelijk is dat een aantal liberale Europese parlementsleden het cordon sanitaire in de EU mee doorbraken.
In zijn meest interessante essays en gedichten, geschreven eind jaren 20 en begin jaren 30, speculeert de Duitse schrijver Kurt Tucholsky over hoe het rechtssysteem er in 1940 uit zal zien; ze zijn verbazingwekkend actueel. Zijn observatie, “Elke natie heeft de rechters die ze verdient” (“Jedes Volk hat die Richter, die es merit.”), zou best eens van toepassing kunnen zijn op de Verenigde Staten van vandaag in het tijdperk van Donald Trump. Recensie door Gregg Brozeit.
Hoe kan men het illegale gedrag van Trump stoppen? Of wat als Trump rechters ongehoorzaam is? Voor velen is dit een constitutionele crisis, waarbij ze zich zorgen maken dat rechters, als laatste bolwerk van de democratie, geen instrumenten meer hebben om de presidentiële macht te in te perken. Maar nog erger: terwijl lagere federale rechtbanken bereid lijken zich tegen de president te verzetten, lijkt het Hooggerechtshof, met drie van zijn benoemingen, niet bereid zich te verzetten.
Onderwijs wordt aan beide zijden van het ideologische spectrum, een instrument van macht in plaats van een ruimte van vorming. De universiteit, ooit bastion van nuance, verwordt tot slagveld van identiteit. En de digitale wereld doet de rest: algoritmes bevestigen wat we al denken en leveren ons over aan echokamers waarin twijfel als zwakte geldt. De vrijheid van denken verdwijnt niet met één wet of één machtsgreep. Ze verdampt langzaam.
Vorige zaterdag gooiden de hoogste rechtscolleges in ons land – het Grondwettelijk Hof, het Hof van Cassatie, de Raad van State en het Rekenhof – hun deuren open voor het brede publiek onder de titel ‘Ronde van de Rechtsstaat’ in het kader van de Europese dag voor Justitie. Duizenden bezoekers, oud en jong, kregen toen rondleidingen door de gebouwen en informatie over de taak en de werking van deze instellingen. Maar bizar genoeg geen aandacht hiervoor in de TV-journaals.
Democratie rust niet alleen op instellingen, maar op de maturiteit van haar burgers. De stem van het volk is pas vrij als ze ook geïnformeerd en gewetensvol is. Een samenleving die haar burgers niet leert nadenken, kweekt geen democratie maar volgzaamheid in een nieuwe vorm. De echte toets van vrijheid is niet dat we mogen stemmen, maar hoe bewust we stemmen en of we bereid zijn de morele consequenties van onze keuze te dragen.
Menselijke kracht, daar moet het meer om draaien in de politiek, zowel bij burgers als politici. In de praktijk komt die niet altijd tot zijn recht, bijvoorbeeld omdat mensen te veel louter met zichzelf bezig zijn. Politiek hoort niet louter een strijd te zijn. Het gaat om samenwerking vanuit verschillen. Menselijke kracht betekent in de politiek dat men het potentieel van mensen om het goede, het ware en schone te doen op een tastbare manier vormgeeft. Recensie door Edgard Eeckman.
Woke biedt een handig frame: alles wat gelinkt is aan universiteiten, diversiteit, genderstudies of antiracisme kan eronder worden geschoven. Het is niet (alleen) woke dat Trump grootmaakte, maar een electorale strategie van vijandbeelden tegen academische instellingen en media. In een breder cultuurgevecht dient woke als retorisch lokaas om te legitimeren wat men sowieso wil doen.
Wie de huidige toestand van de westerse democratieën met de jaren’30 van de vorige eeuw durft te vergelijken, krijgt de wind van voren. In Over tirannie snoert Snyder de mond van deze criticasters. Het zijn naïeve zielen, aldus Snyder, die denken dat de geschiedenis maar één richting uit kan gaan, de richting van meer democratie en meer vrijheid. Ze vergissen zich deerlijk. De geschiedenis van de twintigste eeuw leert ons dat ‘samenlevingen en democratieën kunnen instorten’. Recensie door Joseph Pearce.
Nadat de extreemrechtse Guy D’haeseleer als eerste Vlaams Belang-burgemeester de eed aflegde bij de gouverneur, waarbij hij zweerde om de verplichtingen van zijn ambt trouw na te komen en zo zijn loyaliteit benadrukte aan de Grondwet, verbood hij de socialistische vakbond om flyers uit te delen op de wekelijkse markt. Dat brengt nu vooral het Vlaams Belang zelf in de problemen. De partij die voortdurend klaagt over het gebrek aan vrije meningsuiting censureert nu zelf meningen waar ze het niet mee eens is.
Voor het eerst vertoont onze huidige Gouden Eeuw een mondiale structuur die haar veerkrachtiger maakt tegen regionale catastrofes. Of ze ook veerkrachtiger zal blijken te zijn tegen de tsunami van problemen die de afgelopen jaren is toegenomen – klimaatverandering, migratiestromen, de opkomst van autocratische regimes, pandemieën, enzovoort – valt nog te bezien. Johan Norberg is in ieder geval behoorlijk optimistisch. Recensie door Urban.
Trump klaagde aan boord van Air Force One over de slechte pers die presentatoren en tv-zenders hem gaven. "En ze krijgen een vergunning," zei Trump, "...misschien moet hun vergunning worden ingetrokken." Dat zou duidelijk een schending van het Eerste Amendement zijn, maar zelfs de dreiging ermee is al huiveringwekkend en ongrondwettelijk. De poging om critici het zwijgen op te leggen is een bladzijde uit het handboek van elke autoritair leider in de geschiedenis.
Trump rekt het begrip 'noodtoestand' steeds verder uit en trekt zo meer macht naar zich toe. Zo zet hij het leger in, in Democratische steden als Los Angeles, New York, Chicago, Memphis, enz. Hij wil ook een 'Domestic Civil Disturbance Quick Reaction Force' oprichten zodat hij de Nationale Garde snel zou kunnen inzetten om burgerlijke protesten te onderdrukken. Die inzet van het leger tegen burgers vormt een gevaar voor de fundamentele rechten en vrijheden.
