All in Opinie

11 november 1918 – Dirk Verhofstadt

“Ik heb de grote massa-ideologieën onder mijn ogen zien groeien en zich verspreiden, het fascisme in Italië, het bolsjewisme in Rusland en bovenal die oerpest, het nationalisme, dat de bloei van onze Europese cultuur heeft vergiftigd,” schreef Stefan Zweig. Liberalen keren zich tegen het provincialisme van nationalisten die opkomen voor een monoculturele samenleving waarin de meervoudige identiteit van de inwoners plaats moet maken voor de mythe van de eenvormige identiteit. Liberalen moeten, tegen de huidige tijdsgeest in, kosmopolitisch blijven.

Onderwijs als een goeddraaiende schertsvertoning - Rudi Collijs

Onderwijs is de grootste en meest democratische motor achter de sociale mobiliteit. Alleen moeten we af van het ijdele streven naar een voor iedereen, liefst dan nog makkelijk, te halen onderwijslat. Wil die lat nog een lat zijn, dan zal men ze moeten leggen waar ze thuishoort, namelijk op een uitdagend niveau waar bijzondere talenten en capaciteiten ongeremd tot ontplooiing kunnen komen. In een humane samenleving is er geen enkele oneer aan het niet behalen van het hoogst haalbare, in een inhumane samenleving is zoiets geen optie.

De vijanden van globalisering - Paul De Grauwe

In 2013 publiceerden twee economen, Branko Milanovic en Christoph  Lakner, een grafiekje dat de evolutie van het inkomen van de mensen wereldwijd weergeeft gedurende de periode 1988-2008. Het staat nu bekend als het olifantengrafiekje. Beginnende met de laagste inkomensklassen in de wereld zie je dat naarmate je opstijgt in hogere inkomensklassen de mensen hun inkomenspositie zagen verbeteren sinds 1988. Het is de rug van de olifant. Hier zitten enkele miljarden mensen in de wereld die het nu beter hebben dan 30 jaar geleden. Die mensen zijn tevreden en grote voorstanders van globalisering die dat allemaal heeft mogelijk gemaakt.

Vaderlandslievende verenigingen zijn vredesbewegingen - Geert Messiaen

Het is 100 jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog eindigde. En 73 jaar geleden kwam een einde aan de Tweede Wereldoorlog. Voor heel wat mensen, waaronder mezelf, is oorlog iets wat ze nooit aan de lijve hebben meegemaakt en maar goed ook. We leven momenteel in West-Europa in de langste periode ooit zonder oorlog. We moeten ons daar bewust van zijn. Het is echter niet omdat de meeste Belgen vandaag nooit oorlog gekend hebben, dat de gewelddadigheden die in onze contreien tijdens de Wereldoorlogen, plaatsvonden zomaar vergeten mogen worden.

Bevrijding van de betutteling - Floris van den Berg

Het lijkt zo gewoon om te leven in een samenleving waar individuen vrij zijn om te doen wat ze willen. In mei 1968 werd de samenleving bevrijd van de muffe deken van paternalistische betutteling. Uitzoomend en reflecterend op het menselijk samenleven door de eeuwen en millennia heen is een ding duidelijk: samenlevingen waarin de vrijheid van het individu om zelf zijn of haar leven te leiden zoals hem of haar dat goed dunkt, om zich te kleden hoe hij of zij wil, om om te gaan met wie z/hij maar wil zijn er niet eerder geweest.

De nationalistische beerput is opengetrokken - Ivan Vandermeersch

De serie De kinderen van de collaboratie en de Pano reportage Schild en Vrienden hebben iets heel belangrijk blootgelegd. Er bestaat nog steeds een goed georganiseerde extreemrechtse vleugel in ons land. Daarbij komt het recent onderzoek van de VRT dat een grote groep Vlamingen, voornamelijk tussen 18 en 23 jaar, een autoritaire leider verkiezen boven een democratisch verkozen politicus. We kunnen de schouders ophalen en hierover zwijgen of we kunnen dit fenomeen ernstig nemen en het nader onderzoeken.

Het ware gelaat van identiteit - Rudi Collijs

Groepen zijn machtig en niet altijd zuiver op de graat. Ze kunnen manipuleren, druk zetten, uitbuiten, mensen uitsluiten, excommuniceren of integendeel net niet meer loslaten (sekten), een eigen dogmatiek ontwikkelen en daarmee makkelijk zichzelf bestendigen. De identiteit van de groep verdringt vaak genadeloos die van het individu en draagt het individu dan weinig goeds bij. Niettemin zoeken we ze op, die groepen, omdat we er, naïef als we zijn, reflectie van onszelf in ontwaren.

Is het gedaan met de Verlichting in Europa?

Onlangs gingen de Nederlander Sid Lukkassen en de Vlaming Maarten Boudry met elkaar in debat over de toekomst van ons Avondland. Hieruit bleek een fundamenteel verschillende kijk op de huidige politieke, economische en maatschappelijke ontwikkelingen, een eerder pessimistische visie als een hedendaagse versie van Oswald Spenglers Ondergang van het Avondland enerzijds, en een eerder optimistische visie aansluitend op Karl Poppers geloof in de veerkracht van de liberale democratie en de open samenleving. Beide jonge intellectuelen besloten daarop om deze visies kritisch tegen het daglicht te houden. Het resultaat is geen klassiek woordenspel tussen links en rechts, maar een diepgaande filosofische analyse van de huidige tijdsgeest, een botsing tussen conservatisme en progressisme, een intellectueel debat op het scherp van de snee over het belang van tradities en de noodzaak tot verandering. Deel II.

Het falen van het utilitarisme - El Hammouchi Othman

Ik ontken geenszins dat utilitaristisch denken vaak zijn nut heeft bij het nemen van concrete morele beslissingen, en dat het zijn verdienste in de geschiedenis heeft bewezen (hoewel de keerzijde ervan – hedonisme, culturele degeneratie, egocentrisme, hyperindividualisme, enz. – niet genegeerd mag worden). Maar het is een feit dat utilitaristische morele redeneringen op een gegeven moment botsen op een intuïtieve grens.

U bent ziek in uw hoofd mijnheer - Sara De Mulder

Het gevolg van het accepteren, of op zijn minst tolereren, van zogenaamde goddelijke bepalingen, is dat predikers van vrouwenbesnijdenis vrij rondlopen onder het mom van godsdienstvrijheid, een soort erkende, sociaal aanvaarde vorm van krankzinnigheid. Maar ook, en dat is nog erger, dat ze gesubsidieerd worden en een forum krijgen op televisie. Uitzendingen waarin hen nooit eens wordt gezegd: “U bent ziek in uw hoofd mijnheer” en waarin niemand ooit een dokter belt.

De hertovering van de wereld - Jan Willem Geerinck

Secularisering is geen onvermijdelijke noch logische uitkomst van de moderniteit. De moderniteit leidt niet onherroepelijk tot een secularisering, noch in de Atlantische zone, noch in de rest van de wereld. Secularisering is een specifieke gedaante van de hedendaagse tijd die zijn hoogtepunt kende in ‘het Westen’ in de tweede helft van de 20ste eeuw (maar nergens anders) en in de 21ste eeuw weer op haar retour is.

Pessimisme versus optimisme

Onlangs gingen de Nederlander Sid Lukkassen en de Vlaming Maarten Boudry met elkaar in debat over de toekomst van ons Avondland. Hieruit bleek een fundamenteel verschillende kijk op de huidige politieke, economische en maatschappelijke ontwikkelingen, een eerder pessimistische visie als een hedendaagse versie van Oswald Spenglers Ondergang van het Avondland enerzijds, en een eerder optimistische visie aansluitend op Karl Poppers geloof in de veerkracht van de liberale democratie en de open samenleving. Beide jonge intellectuelen besloten daarop om deze visies kritisch tegen het daglicht te houden. Het resultaat is geen klassiek woordenspel tussen links en rechts, maar een diepgaande filosofische analyse van de huidige tijdsgeest, een botsing tussen conservatisme en progressisme, een intellectueel debat op het scherp van de snee over het belang van tradities en de noodzaak tot verandering.

Het utilitarisme en waarom El Hammouchi dwaalt - Thomas Rotthier

Het utilitarisme was als denkbeweging een cruciale motor voor de morele vooruitgang die de voorbije 200 jaar is geboekt. Door menselijk geluk centraal te stellen kwamen allerlei barbaarse tradities als foltering, gruwelijke straffen, openbare executies en slavernij zwaar in diskrediet. De eenvoud van de theorie was haar kracht.  Hierdoor was haar invloed op de maatschappij in eerste instantie groter dan de kantiaanse ethiek. Het utilitarisme vormde een belangrijke basis voor het klassieke liberalisme.

Afsluiting van een werkjaar - Claude Nijs

Met deze nieuwsbrief sluit Liberales het werkjaar 2017-2018 af. We danken al onze sympathisanten, recensenten, opiniemakers en lezers. Mijn bijzondere dank gaat naar het Liberaal Archief voor hun medewerking en de mogelijkheid die Liberales krijgt om van hun faciliteiten gebruik te maken. We doen een oproep tot alle liberaal geïnspireerde vrouwen en mannen om zich te engageren voor het liberalisme en voor Liberales. Stel u kandidaat als kernlid van onze onafhankelijke denktank.

Niet juichen over Italië - Gert Jan Geling

Velen in liberale hoek zullen zich wellicht opgelucht voelen dat Italië geen Eurokritische regering zal krijgen. Anderen zullen de huidige ontwikkelingen zelfs toejuichen. Maar beide gevoelens zijn hier uiterst misplaatst. Juist voor diegene die zichzelf als pro-Europees zien. En al helemaal voor liberaal-democraten. Want de ontwikkelingen die we nu in Italië plaats zien vinden kunnen we kenschetsen als een uiting van wat de Amerikaanse denker Yascha Mounk definieert als ondemocratisch liberalisme.

Gebrek aan ambitie is de dood van een democratisch Europa - David Van Turnhout

Dat de jaarlijks meer dan 973 miljoen Europese passagiersvluchten ons milieu zwaar verontreinigen, staat buiten kijf. Alleen verwacht ik van de politiek meer dan taksen om dit probleem op te lossen. Want van naderbij bekeken, is er veel meer aan de hand dan een prijzenslag tussen luchtvaartmaatschappijen. Googelen naar treintickets leverde me, buiten een reis in de tijd, niet veel verplaatsing op. Er zijn dus naast dat verdomde vliegen niet veel andere opties. 

Waarom het wat meer over overbevolking mag gaan - François Levrau

De milieudruk ligt nu al veel te hoog. Naast minder en andere consumptie is ook een daling van het aantal aardbewoners nodig. Deze drie factoren worden nog steeds te weinig politiek vertaald. Het is alsof men denkt in een eeuwige incubatietijd te zijn en dat het vallen van het zwaard van Damocles eeuwig kan worden uitgesteld. Wanneer men het bevolkingsprobleem niet aanpakt en wanneer de bevolkingstoename onverminderd doorgaat, dan pleegt deze generatie op collectief niveau schuldig verzuim ten aanzien van de volgende generatie.

Een radicaal Brussels kruitvat - Assita Kanko

Ze ligt in het hart van Brussel tussen de monumenten van het Jubelpark en de mastodonten van de Europese instellingen. Ik heb het over de Grote Moskee, waarvan de financiering, de taal en het didactische programma aan onze controle ontsnappen. Een salafistische imam houdt er toespraken die lijnrecht indruisen tegen onze wetten en Europese waarden, en probeert op die manier jongeren te indoctrineren. Nu en dan wordt er een nieuwsitem aan gewijd, daarna wordt alles weer bedolven onder het stof van de tijd.

De economische achteruitgang van Italië wordt in de schoenen gestoken van de politieke en economische elite die door en door corrupt is en alleen aan zijn eigen welzijn heeft gedacht. Maar voor vele Italianen gaat het Europese beleid ook niet vrijuit. Vele kiezers van Lega Nord en Cinque Stelle staan vijandig t.a.v. Europa. De verstikkende budgettaire regels die worden opgelegd aan de lidstaten van de Eurozone worden door deze kiezers als ketens ervaren die de economische heropleving onmogelijk maken.

Waarom links niet meer kan innoveren - Sid Lukkassen

In 1956 werd de Hongaarse volksopstand tegen het Stalinisme bloedig neergeslagen. De Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov gaf toe dat het regime onder Stalin gruwelijk en moorddadig was geweest; ondertussen floreerde in het Westen het kapitalisme – elke hoop op een arbeidersrevolutie was verdwenen. Als gevolg hiervan reageerde het Westers marxisme met scepticisme als intellectueel wapen. Alles werd gerelativeerd zodat er een dikke mist ontstond: daaronder zou de ravage voor de buitenwereld minder zichtbaar zijn, terwijl academisch links de schade taxeerde en een nieuwe strategie uitkiende.