All tagged woke
Openheid is cruciaal voor het liberalisme. Het bevordert bruggenbouw in politiek en democratie, vooral in een compromisgericht land als België. Een effectieve liberale aanpak vraagt om een open dialoog en een breed begrip van uiteenlopende meningen, waaronder de woke-cultuur. Belangrijk is het actief luisteren naar en waarderen van alle standpunten, waarbij men moet waken voor simplificatie en polarisatie, kenmerkend voor nationalisme, populisme en cancelcultuur.
Dat Van Rossem humanist is – ook al labelt hij zichzelf niet zo – moge duidelijk zijn: hij is voor democratie, voor vrijheid, tegen de monarchie, voor wetenschap, voor de verzorgingsstaat en hij is atheïst. Zijn humanisme blijkt uit een opmerking als: ‘Als ik met één voornemen mijn volwassen leven begonnen ben, dan is het toch wel om mijn kinderen nooit, onder geen enkele omstandigheid, te slaan.’ Religies vindt hij ‘een soort complottheorie’ en het idee van een hemel ‘krankjorum en volstrekt infantiel’. Recensie door Floris van den Berg.
Dit is een buitengewoon nuttig en belangrijk boek, dat in de academische wereld verplichte kost zou moeten zijn. Maar ook daarbuiten is het van het grootste belang dat we ons allemaal realiseren hoe gevaarlijk die moderne vorm van politieke correctheid is, wokisme leidt uiteindelijk tot totalitair gedachtegoed, een wereld waar de vrijheid van meningsuiting een dode letter is geworden, waar de humor is verdwenen, waar de gedachtepolitie het voor het zeggen heeft. Recensie door Enno Nuy.
In een open samenleving moeten alle mogelijke onderwerpen openlijk en zonder taboes besproken kunnen worden. Hoewel er veel aan seks wordt gedacht en gedaan, is het aantal toegankelijke boeken met een liberaal-humanistische inslag niet zo groot. Er zijn niet alleen vijanden van de open samenleving, zoals liberaal filosoof Karl Popper die besprak in zijn beroemde boek, er zijn ook vrienden van de open samenleving. Linda Duits is er één van. Recensie door Floris van den Berg.
Astrid Elbers, kernlid van Liberales, heeft een belangrijk artikel geschreven over de discussie die is ontstaan naar aanleiding van het optreden van de rector van de Universiteit Antwerpen, Herman Van Goethem. Voorwerp van gesprek waren biologieboeken waarin geen geslachtsdelen te zien zouden zijn omdat orthodoxe geloofsgemeenschappen daartegen bezwaren maken. Twee medewerkers van de universiteit hadden dit probleem besproken tijdens een privégesprek. Maar het gesprek bleek te zijn opgenomen.
Musea kunnen bijdragen aan inzicht in de temporele en geografische relativiteit van normatieve opvattingen – wat niet wil zeggen dat er geen universele moraal mogelijk is. Het zou mooi zijn als studenten, en vooral studenten archeologie, het boek van Halbertsma zouden lezen en zouden gebruiken om over te discussiëren. Roofkunst verdient het om serieus genomen te worden als bijdrage aan een constructieve reflectie over ons cultureel erfgoed. Recensie door Floris van den Berg.
Harlaar gaat uitvoerig in op de wortels van het woke-denken in de Amerikaanse beweging van zwarte auteurs als Malcolm X, Bayard Rustin, Franz Fanon, Anthony Martin, Booker T. Washington, Marcus Garvey en William Dubois als de meest bekenden. Elk van de voorlopers van woke wordt in Deel 1 van het boek getypeerd aan de hand van een korte paragraaf, voorzien van verrassende illustraties. Harlaar laat goed zien hoe zich reeds in Amerika de radicale kanten van de beweging manifesteerden. Recensie door Paul Cliteur.
Ik ben nog opgegroeid in een verzuilde samenleving en we meenden erop vooruitgegaan te zijn toen die zuilen werden ontmanteld. Maar zie wat we ervoor in de plaats krijgen. Voor mij is dit woke gedachtegoed uiteindelijk zeer verontrustend omdat het anti-wetenschappelijk of wetenschap-vijandig is. En wat natuurlijk buitengewoon stoort is de onverdraagzaamheid jegens andersdenkenden. Woke mensen gedragen zich daadwerkelijk als gedachtenpolitie en dat is ronduit zorgwekkend. Recensie door Enno Nuy.
Het begrip ‘quantum supremacy’ dat in de academische wereld onder vuur ligt wegens ‘racistisch en koloniaal’. Vrouwen die niet meer als ‘vrouwen’ mogen worden aangesproken, maar als ‘wezens met een vagina’. Zijn dit enkel de extreme uitwassen van ‘woke’ of is er meer aan de hand? Woke heeft wel degelijk al heel wat schade aangericht in onze samenleving. En dan hebben we het niet enkel over individuele incidenten. Het afbrokkelen van de intellectuele diversiteit is misschien wel het grootste probleem.
Woke-denken is de renaissance van het radicale gemeenschapsdenken, maar dan op de linkerzijde. In die zin schuren de ideeën aan tegen het identitaire denken van extreemrechts. Om mensen toe te laten ‘zichzelf te zijn’, moeten we de muren rondom hen slopen. De woke-beweging wil die weer opbouwen. Dat komt omdat ze de samenleving reduceert tot machtsstructuren die discriminatie veroorzaken. Ze ziet geen vrije, samenwerkende mensen, maar alleen concurrerende groepen. Een samenleving van daders en slachtoffers.
Het is alsof bij Nzume het gevoel voor verhoudingen ontbreekt: Nederland is een betere rechtsstaat met meer mogelijkheden tot ontplooiing en tot volgen van hoger onderwijs (ook voor vrouwen) dan Kameroen. Nederland is niet perfect en het heeft een verleden (met de nadruk op verleden) van kolonialisme en slavernij, maar anno nu is Nederland een welhaast gerealiseerde utopie waarin individuen de vrijheid en mogelijkheden hebben om zich naar believen te ontplooien. Recensie door Floris van den Berg.
Hoffer analyseert in zijn werk wat mensen ertoe drijft om zich aan te sluiten bij een politieke, sociale of religieuze massabeweging. Bijzonder is dat hij daarbij niet focust op de ideologie van deze bewegingen, maar op het psychologische profiel van hun aanhangers. Bovendien breekt hij volledig met de dominante academische trends. Zo laat hij Freudiaanse verklaringen, waarop de Amerikaanse psychologie toen nog sterk gebaseerd was, achterwege. Astrid Elbers
Ook onder mijn studenten zitten sinds enkele jaren gegarandeerd sjw’s van het type Titania. Als boek is het hilarisch om te lezen, maar in de echte wereld, met inbegrip van de collegezaal, wordt het gevaarlijk, want de kans om gecanceld te worden is niet verwaarloosbaar. Woke is een paard van Troje. Onder het mom van prachtige idealen als gelijkheid en sociale rechtvaardigheid wordt dit paard de universiteiten binnengereden. En dan kan de slachting die canceling heet beginnen. Recensie door Floris van den Berg
Van filosoof en publicist Sebastien Valkenberg (1978) verscheen in maart 2021 het boek Policor in de polder. Hoe politieke correctheid Nederland dom maakt. Met zijn boek hoopt Valkenberg de lezers zodanig toe te rusten dat ze in staat zijn om ‘veelgebruikte redeneringen te herkennen, te zien waar ze kloppen en waar ze spaak lopen’ en dat is nodig, want politieke correctheid vormt een steeds grimmiger bedreiging voor het vrije woord, voor het onderwijs, voor onze samenleving. - Recensie door Martin Harlaar
Ik voorspel u dat als wij over enkele tientallen jaren terugkijken op de rokende puinhopen die de ‘woke-beweging’ (vooral in het onderwijs) zal hebben achtergelaten wij niet kunnen begrijpen dat we deze beweging zo lang als progressief hebben gezien. Het meest militante deel is narcistisch, anti-wetenschappelijk, anti-humanistisch en blijkt niet zelden ontvankelijk voor antisemitisme en geneigd tot totalitarisme. - Martin Harlaar
Taalkundige Astrid Elbers maakt zich zorgen over de lagere focus op spelling en grammatica in het onderwijs. Sommigen doen correcte spelling af als elitair, maar daar is zij het niet mee eens. “Door minder te focussen op taal worden sociale verschillen weer zichtbaar, terwijl het onderwijs deze verschillen net kon afvlakken.” Lees deze waardevolle bijdrage van onze kersverse redactrice!
Of ik wel ‘woke’ genoeg ben, vroeg ik mij ook af toen ik in de krant van 22 april 2021 las dat de American Humanist Association (AHA) Richard Dawkins zijn eretitel ‘Humanist van het Jaar 1996’ had ontnomen. Ik las dat Dawkins uitspraken zou hebben gedaan die gemarginaliseerde groepen vernederen. Als linkshumanist stuit het mij vanzelfsprekend tegen de borst als gemarginaliseerde groepen vernederd worden. Ik had dat niet achter Dawkins gezocht.
