Eva Meijer schrijft in dit essay vooral over de teloorgang van de natuur, die zich vooral kon voordoen omdat de mens zichzelf buiten die natuur plaatste en zichzelf nauwelijks meer in verbinding met de wereld om zich heen ervaart. Dieren en planten dienen ons slechts tot voedsel en vertegenwoordigen daarnaast nog iets wat we natuur noemen, die we kunnen bewonderen als we op vakantie of op safari gaan. Recensie door Enno Nuy.
Het afstandsleren werd opgedoekt na ‘een goed gesprek’ tussen de bevoegde minister en de onderwijsbonden. Hoever zijn we afgegleden wanneer iets als het recht op onderwijs, een van onze meest fundamentele basisrechten in het Vlaams beleid, zo makkelijk beperkt kan worden zonder democratische stemming?
We weten nu eindeloos veel meer over het klimaat en onze eigen impact daarop, de wetenschappelijke methode is ongelooflijk versneld, we kunnen en moeten nu wel plannen maken om de wereld bewoonbaar te houden, we begrijpen nu veel beter hoe ons eigen handelen een ecologische voetprint achterlaat, hoe we biodiversiteit vernietigen en toch, toch zijn we nauwelijks effectiever in onze reacties dan onze voorvaderen ten tijde van de kleine ijstijd! Recensie door Enno Nuy
De toekomst is begonnen. Nederland ziet er in 2030 anders uit: Arnon Grunberg heeft de Nobelprijs voor literatuur gewonnen, de Oranjes zijn afgezet, Nederland is een republiek, er is een narcistische autoritaire grote leider (‘de Nar’ genaamd) die verdacht veel op Baudet lijkt en Nederland staat deels onder water door een orkaan veroorzaakt door klimaatverandering, al wordt de omvang van de ramp door de media die door de staat gedomineerd worden, gebagatelliseerd. Recensie door Floris van den Berg.
Waar onder de ‘bezielende’ leiding van Joseph McCarthy in de jaren vijftig een heksenjacht op communisten en vermeende communisten begon in de Verenigde Staten, zo is er nu een heksenjacht door links. Docenten worden langs een zogenaamde woke maatlat gelegd om te kijken of ze voldoen aan de linkse interpretatie van gelijkheid. De woke activisten spitten daartoe het internet en de colleges door om te kijken of je ergens een keer een opmerking hebt gemaakt die niet strookt met de dogma’s van de zogenaamde Social Justice Warriors.
Indien Charles Michel maar het minste beetje empathie en hoffelijkheid had, dan had hij zijn stoel onmiddellijk afgestaan aan Ursula von der Leyen. Daarmee zou Michel via de aanwezige pers, een significant en indrukwekkend signaal hebben gegeven aan de Europese en islamitische bevolking dat vrouwen evenveel rechten hebben als mannen. Hij had op die manier waarschijnlijk de toorn van Erdoğan over zich heen geroepen, maar tegelijk de harten en geesten van miljoenen mensen, in het bijzonder vrouwen binnen conservatieve gemeenschappen, gewonnen in hun strijd voor gelijke rechten.
Het ecomodernisme moet je zien als een beweging die beseft dat de wereldbevolking groeit, maar iedereen desondanks toch een goed leven wil geven: voldoende voedsel, voldoende energie, welvaart enzovoort. Maar dat alles mag geen achteruitgang betekenen voor klimaat en natuur. We willen de twee combineren door welvaart los te koppelen van milieu-impact. Bijvoorbeeld meer energie met minder CO2, zodat meer globaal energieverbruik geen probleem hoeft te vormen. Interview van Dagmar Volkaert met Jan Deschoolmeester.
Via de eerste ruimtewandelaar, de fascinerende Aleksej Leonov in 1965, belanden we prompt in de Holocaust via Kamp Westerbork, dat nietige dorp in Drenthe waar ook radiotelescopen zouden verrijzen. De radiosterrenwacht van Westerbork scant het uitspansel op signalen uit de ruimte – maar doet dat staande op een afvoergoot naar de ondergang, schrijft Westerman. Recensie door Enno Nuy.
Kernlid Gert Jan Geling heeft een klare kijk op politiek Nederland. Hij is blij met de overwinning van de liberalen in Nederland, maar haalt tegelijk vijf punten aan waar we waakzaam voor moeten zijn. Links staat met 20 % vrij zwak en dat zal ervoor zorgen dat bepaalde thema’s mogelijk minder aan bod zullen komen. Mensen die het hard nodig hebben, komen daardoor minder aan bod in het politieke debat. Daarnaast zijn er veel kleine partijen bijgekomen die niet voldoende middelen hebben om aan degelijke parlementaire controle te doen. Tijd om een eerste balans op te maken.
Tijdens de jaarwisseling van 1943 op 1944 stonden er in Oświęcim marktkramen met braadworsten, bier en Glühwein rond een reuzegrote kerstboom. “Het was feest. Er was muziek. Er stond een kerstboom.” En dat terwijl men de joodse gevangenen zag labeuren met zakken cement,” schrijft Hans Citroen. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Nog nooit werd ik teleurgesteld door Paustovski, in mijn ogen een van de grootste schrijvers van de twintigste eeuw. Paustovski, de romanticus, de landschapsschilder, de patriot maar niet in politieke zin, diens Sturm und Drang, zijn woordkunst en evocatieve schrijfstijl. Het is iedere keer weer een ongekend genot hem te lezen. Recensie door Enno Nuy.
Radicaal-rechtse seks (2021) is een vreemd boekje. Een handleiding voor links om te weten wat te haten en voor rechts om te zien waarvan te houden. Een egodocument en een stuk bekentenisproza. Maar ook een boeiend boekje voor wie geïnteresseerd is in nieuwe politieke ontwikkelingen.
Ik ben het met de auteurs eens dat het van essentieel belang is dat mensen op vreedzame wijze met elkaar in gesprek gaan en blijven. Dan komen we direct bij één van de punten waar de auteurs op hameren, bij een dialoog is het van wezenlijk belang dat je elkaar kunt zien en horen. Anonieme debatten op sociale media lenen zich bijzonder slecht voor constructieve dialoog. Recensie door Floris van den Berg.
Eva beet in de appel van kennis en God stuurde de mens het paradijs uit. De katholieke kerk ontwikkelde zich al snel tot het Fort Knox van het patriarchaat. De kerk heeft welbewust misogynie gepraktiseerd. En dat in weerwil van het gegeven dat Jezus van Nazareth kan worden gekenschetst als een zeer vrouwvriendelijke persoonlijkheid. Recensie door Enno Nuy.
Volgens sommigen is de oproep om zich te ontdopen in strijd met de vrijheid van godsdienst. Dat klopt niet. In de eerste plaats heeft geen enkel kind, dat onmiddellijk na de geboorte gedoopt werd, daar kunnen voor kiezen. Het zijn de ouders die dat opleggen. Dat men zich op latere, volwassen leeftijd laat dopen is uiteraard geen probleem. Maar waarom blijven we aanvaarden dat de overheid geld geeft aan religieuze organisaties?
Helen Macdonald schrijft in een lange traditie die zich vooral in Perfid Albion mag verheugen op een reeks van schrijvers die erin slagen dat concept van het sublieme zo voortreffelijk te beoefenen, die ons, schrijvend over de natuur, deelgenoot maken van een wereld waar wij onszelf hebben buitengesloten, uit volstrekt misplaatste hovaardigheid. Recensie door Enno Nuy
Jihadisten en andere islamitische fundamentalisten proberen met bedreigingen en geweld te voorkomen dat de islam en Mohammed bespot worden. De vrijheden van cartoonisten, schrijvers, columnisten, leraren en vele anderen staan daardoor in veel landen al decennia onder druk. Wanneer de woke-invloed zich daarbovenop laat gelden in de literaire wereld, dan krijg je dus dat klassiekers door uitgeverijen en vertalers eigenlijk gewoon verkracht worden, zoals in dit geval.
De Britse historicus Jonathan Israel heeft de filosoof Benedictus Spinoza (1632-1677) gepositioneerd als de grondlegger van de zogeheten Radicale Verlichting 1. Volgens Israel vloeit de idee van ‘universele mensenrechten’ rechtstreeks voort uit Spinoza’s monistische filosofie, d.w.z. een filosofie die het bovennatuurlijke radicaal uitsluit. Naar onze mening daarentegen moet de bron van de mensenrechten-ideologie eerder worden gezocht in het moderne natuurrecht en dan met name in het christelijk-politieke denken van de filosoof John Locke (1632-1704) waarin de christelijke God de mensen heeft gezegend met natuurlijke rechten.
Uiteindelijk, schrijft de jongen, is er niets meer over dan “een niemandsland. Honderdvijftig jaar heb ik beschreven, alle stormen van de wereld in honderdvijftig jaar zitten erin, ja, de sterren en de maan, twee wereldoorlogen, een paardenkar en ruimtevluchten. Recensie door Enno Nuy
“Zij die zonder zonde is, werpe de eerste steen. Ik ben niet gelovig dus ik werp zo veel stenen als ik wil.” Lara De Winter hekelt de standpunten van de katholieke kerk over homoseksualiteit. Het verbaast haar niet dat velen nu het wijwater liever van zich afschrobben, behalve de leden van het KVHV. Zij grijpen deze gelegenheid nu aan om homo’s extra te stigmatiseren.
