All tagged begrotingstekort
In vorige columns benadrukte ik reeds uitvoerig dat de topinkomens in België (de top 5 procent en vooral de top 1 procent) een veel lichtere belastingdruk torsen dan de modale Belg. Om het begrotingsprobleem op te lossen zal het niet volstaan om te bezuinigen op de uitgaven. Ja, er zal bezuinigd moeten worden, maar tegelijk zullen een aantal geprivilegieerde groepen (die vooral behoren tot de hoogste inkomensklassen) meer belastingen moeten betalen.
Cruciaal is het dan dat een beleid wordt gevoerd dat de economische groei stimuleert. Dat kan door de publieke investeringen drastisch te verhogen. Mijn voorstel is de belastingen op de topinkomens (5% hoogste inkomens) te verhogen. Die inkomensklasse staat aanmerkelijk minder van zijn inkomen af aan de staat. De top 1%, bijvoorbeeld, betaalt minder dan 25 procent belastingen op haar superhoge inkomens; dat is de helft van wat de modale Belg betaalt. Een unieke kans om economische efficiëntie te combineren met meer eerlijkheid.
Hoe zal de regering aan de bevolking kunnen uitleggen dat ze zwaar getroffen zal worden, maar niet de echt rijke mensen? Die zullen ontsnappen, want het moge duidelijk zijn: saneringen op onderwijs, gezondheid en ander sociale uitgaven zullen de superrijken nauwelijks raken. Een saneringsoperatie die alleen de uitgaven aanpakt zal gezien worden als een operatie die de modale Belg treft, terwijl de superrijken de dans ontspringen.
De paarse regeringen liepen een veel beter begrotingsparcours dan de huidige regering zal doen. Over de achtjarige regeerperiode zakte de schuldgraad van 114% in 1999 naar 87% in 2007 of een reductie met 27% (gebaseerd op herziene cijfers). Daarmee deed België het veel beter dan elders. In onze buurlanden en de Scandinavische landen daalde de schuld tijdens die periode gemiddeld met slechts 9 procent, of drie keer lager dan bij ons. Globaal genomen was het begrotingsparcours van paars dus goed tot zeer goed.
