All tagged overheid
Publieke goederen en collectieve voorzieningen zoals infrastructuur, een betrouwbaar rechtssysteem, orde en veiligheid, een goede gezondheidszorg, een performant onderwijs, en fundamenteel onderzoek zijn voorzieningen die de vrije markt niet levert, maar die nochtans essentieel zijn voor de goede werking ervan. Bedrijfsleiders met briljante nieuwe ideeën geraken nergens als die publieke voorzieningen er niet zijn, of slecht werken.
Een debat over het migratiebeleid gaat echter zelden over de vraag of een overheid überhaupt in staat is om een migratiebeleid te voeren waar wij allen beter van worden. In dit stuk zal worden beargumenteerd dat de centrale overheid niet over voldoende informatie beschikt om criteria op te stellen waarop mensen al dan niet op ons grondgebied mogen verblijven.
Het idee dat de overheid de oorzaak is van de vele maatschappelijke en economische problemen heeft nog tot lange tijd in deze eeuw doorgewerkt. Het was de achterliggende gedachte van de besparingslogica na de financiële crisis van 2008-2009. ‘Snoeien om te groeien’ was een mooi klinkende slogan, waarbij er dan gesnoeid moest worden in de overheidsuitgaven, zelfs temidden van een economische crisis. Tal van economen zijn deze mantra al jaren te lijf aan het gaan. En dat lijkt nu te werken.
De consensus groeit dat de uitstoot van CO2 wereldwijd zal moeten belast worden willen we de opwarming van de aarde stoppen. Er zijn uiteraard nog vele andere maatregelen nodig maar een essentieel deel van elke klimaatpolitiek moet erin bestaan de rekening te presenteren aan diegenen die verantwoordelijk zijn voor de uitstoot van CO2 en hierdoor grote kosten opleggen aan de hele wereldgemeenschap. Zonder zo een belasting kunnen ze CO2 gratis blijven uitstoten. Zolang de uitstoot gratis blijft levert het vrije marktsysteem geen oplossing.
Het streven naar een betere en simpele overheid kan op verschillende manieren gebeuren. Een overheid kan streven naar het opleggen van minder regels. Zo wijst Sunstein op het belang van het elimineren of verbeteren van oude regelgevingen die gedeeltelijk of volledig hun doel missen. Maar Sunstein onderlijnt dat een moderne, flexibele en efficiënte overheid ook kan inhouden dat er op bepaalde beleidsdomeinen extra regelgevingen moeten gecreëerd worden. Recensie door Nicky Rogge.
De globalisering is een feit. Het heeft geen zin om hier de kop in het zand te steken. Het is beter om de kansen te benutten die de globalisering biedt. Dit vereist wel hard werk en een bestendig werken aan de sterktes en de zwaktes van de eigen economie, maar landen kunnen nog altijd hun economisch lot in eigen handen houden door die sectoren uit te pikken waarin er kan worden uitgeblonken. Hierbij is de taak voor de overheid, als facilitator en coördinator, niet onbelangrijk te noemen. Recensie door Lieven Monserez.
We moeten vandaag weinig geduld opbrengen voor hen die blind blijven voor de funeste gevolgen van centrale planning. Dat die waanzin oplevert, heeft de geschiedenis voldoende aangetoond. Het is echter even problematisch dat velen niet meer inzien dat er maatregelen moeten genomen worden tegen monopolies en kartels. Naïevelingen dachten vroeger (en nu?) dat monopolies zichzelf wel zouden vernietigen en dat sowieso elke poging tot correctie automatisch meer schade zou aanrichten dan de kwaal zelf.
Micklethwait en Wooldridge pleiten voor het doorbreken van de ‘aanname dat de staat voor alles verantwoordelijk moet zijn, de hang naar uniformiteit, de voorliefde voor centralisatie’. De vraag is niet of de staat groot of klein moet zijn, maar gewoon hoe ze zo goed mogelijk kan werken. De auteurs stellen dat liberalen niet tegen een overheid zijn, maar wel voor een slanke en efficiënte overheid. ‘De crisis van de staat is meer dan een organisatorische crisis, een crisis van ideeën’, zo betogen ze. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Volgens De Grauwe weten we dikwijls heel goed hoe een overheid zou moeten ingrijpen. Politieke actie komt echter maar moeilijk van de grond. De overheid en de politiek werken immers niet steeds in het algemeen belang, net zomin als de markt. Mancur Olson beschreef in 1965 in The Logic of Collective Action al de mechanismes die verhinderen dat de politiek het algemeen belang dient. Het komt erop neer dat het voor een kleine groep mensen veel kan opleveren om bepaalde wetgeving, bijvoorbeeld inzake vervuiling, tegen te houden.
