All tagged Poetin
Menselijke kracht, daar moet het meer om draaien in de politiek, zowel bij burgers als politici. In de praktijk komt die niet altijd tot zijn recht, bijvoorbeeld omdat mensen te veel louter met zichzelf bezig zijn. Politiek hoort niet louter een strijd te zijn. Het gaat om samenwerking vanuit verschillen. Menselijke kracht betekent in de politiek dat men het potentieel van mensen om het goede, het ware en schone te doen op een tastbare manier vormgeeft. Recensie door Edgard Eeckman.
Nadat de extreemrechtse Guy D’haeseleer als eerste Vlaams Belang-burgemeester de eed aflegde bij de gouverneur, waarbij hij zweerde om de verplichtingen van zijn ambt trouw na te komen en zo zijn loyaliteit benadrukte aan de Grondwet, verbood hij de socialistische vakbond om flyers uit te delen op de wekelijkse markt. Dat brengt nu vooral het Vlaams Belang zelf in de problemen. De partij die voortdurend klaagt over het gebrek aan vrije meningsuiting censureert nu zelf meningen waar ze het niet mee eens is.
Dit boek stemt een mens niet vrolijk, het verbijstert voortdurend en je raakt vervuld van medelijden met de gewone mensen wier lot geschreven staat in de handen van de machthebbers. Zouden er in dat droeve land ook nog gewone mensen leven, die net als u en ik plannen kunnen maken, ambities kunnen koesteren, vrij kunnen gaan en staan waar ze maar willen, gelukkig kunnen zijn? Recensie door Enno Nuy.
De huidige EU-leiders lijden onder een gebrek aan langetermijnvisie, leiderschap, eenheid en institutionele capaciteit. Voorlopig lijkt een onwaarschijnlijke alliantie van Trump-sympathisanten en nostalgische atlantici de Europese Raad en de Commissie te domineren. De tot nu toe overheersende lijn bestaat erin Trump te vleien en te paaien, in de hoop de schade te beperken, terwijl we daarmee juist onze politieke, strategische en zelfs economische afhankelijkheid van Washington vergroten.
In dit boek onderzoekt Jonathan Littell samen met fotograaf Antoine d’Agata het Oekraïne van Babi Jaar, waarover Anatoli Koeznetsov zo’n waanzinnig boek schreef, maar natuurlijk kom je dan onmiddellijk in een confrontatie met het huidige Oekraïne dat zucht en steunt onder de gesel van Poetin, een van de gevaarlijkste gekken die momenteel het wereldtoneel beheersen. Recensie door Enno Nuy.
Sasja Filipenko is een naar het Westen gevluchte Wit-Rus, niet welkom in eigen land, noch in dat van Poetin. Is er veel verschil tussen het Rusland van Stalin en dat van Poetin? O zeker, maar er zijn ook veel verontrustende overeenkomsten. Denk aan Navalny, aan Pussy Riot, aan Memorial. In het Rusland van vandaag overheerst het cynisme en zijn begrippen als ‘werkelijkheid’ en ‘waarheid volstrekt leeg geworden. Recensie door Enno Nuy.
Van Oord bepleit het recht op rebellie te herwaarderen en legt daarbij de nadruk op geweldloos verzet. Wie is het niet met hem eens? Maar wij leven in een compleet andere wereld dan enkele decennia geleden. De Nederlandse regering zou niets liever doen dan het demonstratierecht fors inperken. Dit boekje zou verplichte kost moeten zijn voor alle Nederlandse parlementariërs. Maar het zal niet veel vruchtbare aarde meer aantreffen. Recensie door Enno Nuy.
Lindsey Stonebridge beschrijft hoe Hannah Arendt zich na haar vlucht uit de klauwen van de nazi’s vestigde in New York om er na te denken over migratie, stateloosheid en racisme in donkere tijden en wat we daar als menselijke wezens kunnen en moeten tegen doen. Aan de hand van vele voorbeelden van autocratisch beleid, toont ze aan dat de filosofische denkbeelden van Hannah Arendt vandaag nog bijzonder actueel zijn. Recensie door Dirk Verhofstadt.
“Een wereld waarin autocratieën samenwerken om aan de macht te blijven, hun systeem te promoten en democratieën te beschadigen is geen verre dystopie,” aldus Applebaum, “Het is de wereld waarin we leven.” Op het moment waarop ze dit schreef kon ze nog niet bevroeden dat Trump een jaar later de Oekraïense leider Zelensky zou vernederen en de rode loper zou uitrollen voor de Russische dictator Poetin. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Vandaag beschikt generatieve AI over het vermogen om datzelfde soort narratieven niet alleen te reproduceren, maar ze te versterken, te vervormen en te verspreiden op ongeziene schaal. Het idee dat kunstmatige intelligentie zichzelf ‘wel zal opvoeden’ is een gevaarlijke illusie. En het vrije speelveld laten aan extremistische krachten om deze technologie ongeremd te exploiteren, is al even roekeloos.
Europa besteedt voldoende aan defensie, maar op een uiterst inefficiënte wijze. België speelde traditioneel de rol van vrijbuiter en besteedde te weinig aan defensie, erop rekenend dat de anderen die dat wel doen ons land vanzelf zouden beschermen. Die tijd van vrijbuiter spelen is voorbij. We zullen dus een extra budgettaire inspanning moeten doen.
De beschrijving door Grossman van Hitler en de Duitsers past naadloos op mijn persoonlijke karakterisering van Trump en de Amerikanen. Grossman rekent definitief af met Hitler, maar hij mag dan menen dat alles wat Hitler had verkondigd door de geschiedenis is weerlegd, inmiddels zijn we tachtig jaar verder en zien we een wereldwijde herwaardering van het fascisme. Recensie door Enno Nuy.
Dit boek De weg naar onvrijheid is een heldere en krachtige geschiedschrijving van de moderne tijd vanaf de beide wereldoorlogen. (Alleen China komt in dit boek niet aan bod). De misdadigheid van de Russen spat van iedere pagina af. Wie zich een beeld wil vormen van de geopolitieke ontwikkelingen vanaf het midden van de twintigste eeuw, kan niet om dit boek heen. Recensie door Enno Nuy.
De politiek van Xi heeft trekken van extreemrechts populisme en fascisme – de uitersten in het politieke spectrum raken elkaar. Hij is antifeministisch, in de Chinese politiek zijn geen vrouwen te bekennen, hij is anti-intellectualistisch, tegen bourgeoiscultuur, tegen ‘decadente’ moderne kunst (zoals Ai Weiwei), tegen homoseksualiteit. In schoolboeken gaat het om de verheerlijking van China en zet men zich af tegen westerse invloeden. Xi hemelt ook de moorddadige gruweldictator Mao weer op. Recensie door Floris van den Berg.
In de achterliggende eeuwen kregen de Russen één keer de gelegenheid democratie te proeven. Maar Gorbatsjov werd prompt ingewisseld voor de vermakelijke malloot Jeltsin die niets beters wist te verzinnen dan de weg te bereiden voor Poetin die met de grootst mogelijke haast door de Russen op het schild werd gehesen. Poetin herschreef eigenhandig de Russische geschiedenis en viel prompt zijn buurlanden binnen. Recensie door Enno Nuy.
Denkers als Doegin demoniseren individualisme en liberalisme door de angst voor nihilisme op te roepen. Nihilisme is de opvatting dat er geen (absolute) normen en waarden zijn en dat er geen zin te ontwaren is in het bestaan of in het leven. Liberalisme is een dunne politieke theorie, zonder een levensbeschouwelijke basis. Dit leidt tot de misvatting dat liberalisme nihilistisch is; dat is niet het geval. Liberalisme omhelst levensbeschouwelijk pluralisme en levensbeschouwelijke autonomie. Recensie door Floris van den Berg.
Kershaw laat zien waarom hij niet geïnteresseerd is in wat men ‘een groots leider’ noemt. Er ontbreekt simpelweg een bruikbare definitie van een groot(s) mens. Wel is hij geïnteresseerd in welke mate de persoonlijkheid van een leider een stempel drukt op zijn of haar handelen. Het zijn immers niet alleen de omstandigheden of de geschiedenis die een mens tot handelen aanzet. De richting die men meent te moeten uitstippelen wordt in belangrijke mate ingegeven door het karakter, de persoonlijkheid van een politicus. Recensie door Enno Nuy.
Zelden was het gezegde Les extrêmes se touchent meer van toepassing dan de voorbije weken. Filip Dewinter steunde voluit zijn bondgenote Marine Le Pen die zonder enige schroom Poetins handelingen goedkeurde. En de partij van lachebek Raoul Hedebouw – die ook nooit duidelijk afstand nam van de politiek van Stalin – toont dan weer veel begrip voor de Russische leider, al is het maar omdat hij zoveel afkeer heeft van de NAVO. De kiezers moeten in 2024 goed weten dat extreemrechts en extreemrechts schouder aan schouder staan.
"Waar u ook bent of waar u ook vandaan komt, oorlog is overal... Uw geloof doet er niet toe, uw gedrag doet er niet toe, uw opleiding doet er niet toe, oorlog, oorlog verandert nooit ...Van de hoogste elitaire toppen der beschaving tot de stinkende overblijfselen van de oude wereld, we delen allemaal oorlog.
Anti-intellectualisme viert opnieuw hoogtij, de geschiedenis wordt weer vervalst, zelfcensuur is in zwang, repressie en geweld zijn aan de orde van de dag, verkiezingen zijn nep, het rechtsapparaat is corrupt, de media spuien als de spreekbuis van het Kremlin louter propaganda, en van Russische burgers wordt net als onder Stalin geëist dat ze handhavers worden. Wie nu kritiek op Poetin durft te uiten, zet inderdaad zijn leven op het spel. Dissidenten worden massaal gearresteerd en opgesloten. Recensie door Joseph Pearce.
